Ψήγματα Ιστορίας: Τζώρτζ Κάνιγγ

Αναδημοσιεύουμε άρθρο του Αντιστρατήγου εα κ. Ιωάννη Κρασσά για το ιστορικό πρόσωπο👈 του θέματος.

ΟΙ ΔΙΑΣΚΕΨΕΙΣ ΤΩΝ ΣΥΜΜΑΧΩΝ ΠΟΥ ΚΑΘΟΡΙΣΑΝ ΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ Β’ ΠΠ

Παραθέτω πολύ συνοπτικά τις κυριώτερες (όχι όλες) τις Διασκέψεις κορυφής των Συμμάχων του Β' ΠΠ/ Μεγάλων Δυνάμεων της εποχής, που καθόρισαν το αποτέλεσμα του τρομερού αυτού πολέμου και συνακόλουθα την Παγκόσμια Τάξη που προέκυψε ως αποτέλεσμα της νίκης των Συμμάχων.

Οι τίτλοι των διασκέψεων και οι λέξεις/φράσεις με κυανή γραφή, αποτελούν συνδέσμους σε ιστοτόπους με εκτενέστερες πληροφορίες(κλικ για να δείτε περισσότερα).

1. ΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΩΝ ΣΥΜΜΑΧΩΝ, ΥΠΟ ΤΟ ΠΡΙΣΜΑ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΑΥΤΟΙ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑΝ ΣΤΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ

 Βρετανοί:

- Μείωση Γερμανικής πίεσης και μεταφορά επιχειρήσεων μακριά από το νησί.

- Ναυτικός έλεγχος Μεσογείου.

- Απόβαση στην Ιταλία («μαλακό υπογάστριο Ευρώπης») με εμπλοκή της Τουρκίας.👈

 Σοβιετικοί:

- Μείωση Γερμανικής πίεσης και άνοιγμα Δυτικού Μετώπου.

- Αποφυγή επανόδου Βρετανών στα Βαλκάνια/Μαύρη Θάλασσα.

- Διατήρηση ανοικτών των Στενών.

Αμερικανοί:

- Πλήρης επικράτηση επί Γερμανίας («άνευ όρων παράδοση»)

- Εκτόπιση Βρετανών από θαλάσσια κυριαρχία.

- Κυριαρχία σε Ατλαντικό & Ειρηνικό

 

2. ΟΙ ΔΙΑΣΚΕΨΕΙΣ ΠΟΥ ΕΛΑΒΑΝ ΧΩΡΑ:

α--  RIVIERA👈

Εν πλώ σε Αμερικανικό και Βρετανικό θωρηκτά, ανοικτά της ΝΕΑΣ ΓΗΣ,  Αυγ 1941

Ρούζβελτ - Τσώρτσιλ

• Συνομολογήθηκε η Χάρτα του Ατλαντικού.👈
• Απόφαση για «άνευ όρων παράδοση της Γερμανίας» και ίδρυση του ΟΗΕ.

 

β--  ARCADIA👈

 

ΟΥΑΣΙΓΚΤΩΝ, Δεκ 1941

Ρούζβελτ – Τσώρτσιλ - Μολότωφ

• Συμφωνήθηκε η δημιουργία Δυτικού Μετώπου, για να μειωθεί η γερμανική πίεση στο Ανατολικό.
• Ήδη σχεδιαζόταν η Operation Sledgehammer.👈

 

γ--  SYMBOL👈

 

ΚΑΖΑΜΠΛΑΝΚΑ/ Anfa Hotel (Γαλλικό Μαρόκο), 14-24 Ιαν. 1943.

Ρούζβελτ – Τσώρτσιλ – και οι Γάλλοι (ανταγωνιστές) Στρατηγοί Σαρλ ντε Γκωλ👈 και Ανρί Ζιρώ.👈

• Η Γερμανία θα οδηγηθεί σε «bitter end» (πικρό τέλος), δηλαδή στην άνευ όρων παράδοση (Unconditional surrender) στους Συμμάχους και όχι σε κάποιον χωριστά. Το ίδιο για Ιταλία και Ιαπωνία.
• Ο Τσώρτσιλ αντιτάχθηκε. Αργότερα διευκρίνισε ότι «άνευ όρων συνθηκολόγηση δε σημαίνει διάθεση εκδικήσεως εις βάρος του γερμανικού λαού». Τελικά ενέκρινε την παροχή ισχυρής υποστήριξης στους Αμερικανούς από την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία, χώρες μέλη της Κοινοπολιτείας👈, στο θέατρο επιχειρήσεων του Ειρηνικού. Διαβεβαίωσε επίσης ότι θα επεκτείνονταν οι βρετανικές επιχειρήσεις στη Βιρμανία με στόχο την ισχυροποίηση του Τσανγκ Κάι Σεκ👈 στην Κίνα.
• Ως ανταπόδοση, ο Ρούζβελτ συμφώνησε στην Εισβολή των Συμμάχων στη Σικελία👈.
• Συμφωνήθηκε, επίσης να αρχίσουν και να ενταθούν αεροπορικές επιδρομές κατά του γερμανικού εδάφους από τα βρετανικά αεροδρόμια με τη συμμετοχή και των δύο αεροποριών (RAF και USAF).
• Η διάσκεψη αυτή ήταν η τελευταία στην οποία ο Τσώρτσιλ μπόρεσε να υπαγορεύσει τους στόχους της συμμαχικής προσπάθειας. Μετά  τη διάσκεψη αυτή, οι Αμερικανοί συνειδητοποίησαν ότι λόγω της ισχύος τους ήταν ο κύριος παράγοντας της Συμμαχίας και  άρχισαν να ενεργούν ανάλογα.

 

δ--  SEXTANT👈 (Εξάντας)

 

ΚΑΪΡΟ, 22-26 Νοε 1943

Ρούζβελτ – Τσώρτσιλ – Τσαγκ Κάι Σεκ.

• Θα συνεχιστεί ο πόλεμος με την Ιαπωνία μέχρι την άνευ όρων παράδοσή της.
• Οι νήσοι και τα εδάφη που έχει καταλάβει η Ιαπωνία από τη Κίνα από το 1914,👈 θα επιστραφούν.
• Η Κορέα👈 θα αποτελούσε «εν καιρώ» ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος.

 

 

ε--  EUREKA👈

ΤΕΧΕΡΑΝΗ, 28 Νοε - 1η Δεκ 1943.  

Τσώρτσιλ – Ρούζβελτ –Στάλιν (πρώτη φορά συναντήθηκαν οι 3 αυτοπροσώπως).

 Εμείς, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, ο Πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας και ο Ηγέτης της Σοβιετικής Ένωσης, συναντηθήκαμε τις τέσσερις τελευταίες ημέρες στην πρωτεύουσα του συμμάχου μας Ιράν, Τεχεράνη, και διαμορφώσαμε και επιβεβαιώσαμε την κοινή μας πολιτική.

Εκφράζουμε την αποφασιστικότητά μας ότι τα έθνη μας πρέπει να συνεργαστούν τόσο στον Πόλεμο όσο και στην ειρήνη που θα ακολουθήσει.

Τα επιτελεία μας παρέστησαν στις συναντήσεις στρογγυλής τραπέζης και καταστρώσαμε τα σχέδια για την καταστροφή των γερμανικών δυνάμεων. Καταλήξαμε σε πλήρη συμφωνία τόσο ως προς τους σκοπούς όσο και ως προς το συγχρονισμό των επιχειρήσεων που θα αναληφθούν από την ανατολή, τη δύση και το νότο.

Η αλληλοκατανόηση την οποία επιτύχαμε εγγυάται ότι η νίκη θα είναι δική μας.

Ως προς τη μεταπολεμική ειρήνη είμαστε βέβαιοι ότι η ομόνοιά μας θα εξασφαλίσει μια ειρήνη με διάρκεια. Αναγνωρίζουμε πλήρως την υπέρτατη ευθύνη που επωμιζόμαστε εμείς και τα Ηνωμένα Έθνη για την εγκαθίδρυση μιας ειρήνης που θα δεσπόζει της καλής θέλησης των λαϊκών μαζών του κόσμου και θα εξοβελίσει την οδύνη και τον τρόμο του πολέμου για πολλές γενεές.

Μέσω των Διπλωματικών μας συμβούλων ερευνήσαμε τα προβλήματα του μέλλοντος. Θα αναζητήσουμε τη συνεργασία και την ενεργό συμμετοχή όλων των εθνών, μικρών ή μεγάλων, των οποίων οι λαοί, όπως οι δικοί μας, έχουν ψυχή τε και σώματι αφιερωθεί στην εξάλειψη της σκλαβιάς και της τυρρανίας, της καταπίεσης και της καταδυνάστευσης. Θα τους καλωσορίσουμε, όποτε αποφασίσουν να συμμετάσχουν, σε μια παγκόσμια οικογένεια δημοκρατικών εθνών.

Καμία δύναμη στον κόσμο δε μπορεί να μας εμποδίσει να καταστρέψουμε τις γερμανικές στρατιές από ξηράς, τα U- boats  από θαλάσσης και τα πολεμικά εργοστάσια από αέρος. Η επίθεσή μας θα είναι αμείλικτη και επαυξανόμενη.

Από αυτές τις από καρδιάς διασκέψεις προσβλέπουμε με εμπιστοσύνη την ημέρα κατά την οποία όλοι οι λαοί του κόσμου θα μπορούν να ζουν ελεύθερα, ανέγγιχτοι από την τυραννία και σύμφωνα με τις ποικίλες επιθυμίες και τη δική τους συνείδηση.

Ήλθαμε εδώ με ελπίδα και αποφασιστικότητα.

Αναχωρούμε από εδώ ως φίλοι στην πράξη, στο πνεύμα και στο σκοπό.

 Φ. Ντ. Ρούζβελτ, Ουίνστων Τσώρτσιλ, Ιωσήφ Στάλιν

 

στ--  Διάσκεψη ΓΙΑΛΤΑΣ👈

 Γιάλτα, 4 - 11 Φεβ 1945

Στάλιν – Ρούζβελτ – Τσώρτσιλ.

• Επισημοποιήθηκε η πρόθεση δημιουργίας του ΟΗΕ.
• Απορρίφθηκε η πρόταση των Τσώρτσιλ και Ρούσβελτ για διαμελισμό της Γερμανίας.
• Αποφασίστηκε η εκμηδένιση του γερμανικού μιλιταρισμού και ναζισμού, για να μην μπορέσει ξανά η Γερμανία να απειλήσει την παγκόσμια ειρήνη.

 

ζ--  Διάσκεψη POTSDAM/Berlin👈

 

17 Ιουλ - 2 Αυγ 1945

Τρούμαν (ΗΠΑ) - Άττλη  (ΗΒ) – Στάλιν (ΕΣΣΔ)

• Καθορίσθηκε ο μεταπολεμικός χάρτης της Ευρώπης. Στη Σοβιετική σφαίρα επιρροής πέρασαν η Πολωνία, η Ρουμανία, η Ουγγαρία, η Τσεχοσλοβακία, η Βουλγαρία, η Αλβανία, η Γιουγκοσλαβία και η Ανατολική Γερμανία.
• Αποφασίσθηκε η δίωξη των Ναζιστών εγκληματιών πολέμου στη Δίκη της Νυρεμβέργης.👈
• Οι ΗΠΑ χρησιμοποίησαν την ατομική βόμβα, ύστερα από την απόρριψη του τελεσιγράφου που απεστάλη στην Ιαπωνία κατά τη διάρκεια της διάσκεψης. Η Ιαπωνία παραδόθηκε άνευ όρων τον Σεπτέμβριο του 1945.

Πολλά απ’ όσα συμφωνήθηκαν στη διάσκεψη δεν τηρήθηκαν. Ο Κόνραντ Αντενάουερ👈 πρώτος μεταπολεμικός Καγκελάριος της Γερμανίας, γράφει (Απομνημονεύματα 1945 – 1953):

Η απόφαση της διάσκεψης του Πότσδαμ η Γερμανία να τύχει μεταχείρισης ως ενιαίας οικονομικής οντότητας αποδείχτηκε αδύνατο να εκτελεστεί. Οι νικήτριες δυνάμεις είχαν συνάψει μια συμφωνία που απαιτούσε την ομοθυμία του Συμμαχικού Συμβουλίου Ελέγχου (Allied Control Council) για κάθε απόφαση. Ωστόσο, οι τέσσερις δυνάμεις ποτέ δεν συμφώνησαν επί του προγράμματος που αφορούσε τη Γερμανία, με την ΕΣΣΔ ιδιαιτέρως να ακολουθεί τη δική της πολιτική. Αρχικά ακόμη και οι δυτικές δυνάμεις διαφωνούσαν ως προς την πολιτική που έπρεπε να ακολουθηθεί σχετικά με τη Γερμανία.

Οι τέσσερις ζώνες κατοχής απομακρύνονταν όλο και περισσότερο από οικονομικής άποψης και το οικονομικό χάος όλο και διευρυνόταν. Η οικονομική δομή της Γερμανίας απαιτούσε ανταλλαγή αγροτικών προϊόντων από την ανατολή και, σε μικρότερο βαθμό, από το νότο της χώρας, με βιομηχανικά προϊόντα από την Κοιλάδα του Ρουρ👈 και άλλες βιομηχανικές ζώνες. Η ανταλλαγή αυτή διακόπηκε με τη διαίρεση της χώρας σε τέσσερις ζώνες. Οι διοικητές κάθε ζώνης ενεργούσαν με βάση κατευθύνσεις που λάμβαναν από τις κυβερνήσεις τους και καθένας ακολουθούσε διαφορετική πολιτική σε κάθε ζώνη…

 

3. H ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΤΟΝ "ΚΟΚΚΙΝΟ ΣΤΡΑΤΟ"👈

ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΣΥΝΤΑΚΤΗ:
Αυτές ήταν, σύμφωνα με αυτά που έψαξα και βρήκα σε βιβλιογραφία και διαδίκτυο, οι σοβαρότερες διεργασίες του τότε, που έχουν καθορίσει τις μέρες μας.
Δεκτή κάθε συζήτηση και ιδέα, εκτός από πολιτικών κινήτρων ερμηνείες των γεγονότων. Δεν είναι αναγκαίες.

Κων. Β. Κωνσταντάρας 

 

Ο Έιζα Τζέννιγκς(Asa Kent Jennings)

Ο Άσα (Έιζα) Τζέννιγκς(Asa Kent Jennings) (ΗΠΑ -Νέα Υόρκη 1877-1933)

«Ο Σωτήρας 300.000 Ελλήνων στην Σμύρνη το 1922». Από την επιγραφή στο μνημείο που ανεγέρθηκε προς τιμή του, στον περίβολο του Δημαρχείου Βόλου.

Το πρωί της 9^ης Σεπτεμβρίου 1922, 400 Τούρκοι ιππείς, η προφυλακή του στρατού του Κεμάλ, εισήλθαν στην Σμύρνη. Την προηγούμενη ημέρα είχαν αποχωρήσει από την πόλη οι τελευταίοι Έλληνες στρατιωτικοί και το σύνολο των υπαλλήλων της ελληνικής διοικήσεως με τις οικογένειές τους. Ο Ύπατος Αρμοστής Αριστείδης Στεργιάδης^[1] αποχώρησε την 19:00 της 8^ης Σεπτ. με το βρετανικό πολεμικό πλοίο Iron Duke (Σιδερένιος Δούκας).

Η Σφαγή

Ο επικεφαλής των τουρκικών δυνάμεων Σάκαλι Νουρεντίν Πασάς, ο οποίος διετέλεσε στρατιωτικός διοικητής της Σμύρνης πριν την άφιξη του ελληνικού στρατού το 1919, έθεσε αμέσως σε εφαρμογή το σχέδιο αφανισμού των χριστιανών της πόλεως. Από το βράδυ της 9^ης Σεπτεμβρίου άρχισε η συστηματική σφαγή των Ελλήνων και των Αρμενίων της πόλεως και η διαρπαγή των περιουσιών τους. Σε πρώτη φάση συλλαμβάνονταν και εκτελούντο ομαδικά οι άνδρες, ενώ στην συνέχεια θανατώνονταν όσα γυναικόπαιδα είχαν να αναζητήσει καταφύγιο στις εκκλησίες και σε χώρους συναθροίσεων. Η ελληνική και αρμενική συνοικία μετατράπηκαν σε σφαγεία ανθρώπων, όπου το αίμα των αμάχων στην κυριολεξία «έτρεξε ποτάμι». Την ίδια ημέρα, ο Μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος παραδόθηκε από τον Νουρεντίν στο μαινόμενο όχλο, ο οποίος μετά από φρικτά βασανιστήρια, παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο και εισήλθε στην χορεία των Αγίων της Εκκλησίας μας.

Η Πυρκαγιά

Μέχρι την 13^ης Σεπτεμβρίου οι αιμοδιψείς φονιάδες εξόντωσαν πάνω από 30.000 άτομα, σ’ ένα παραλήρημα κτηνώδους βίας και φυλετικού μίσους. Τα χειρότερα όμως δεν είχαν έλθει. Την αποφράδα εκείνη Τετάρτη, ο άνεμος έπνεε προς την ελληνική συνοικία. Ο τουρκικός στρατός βάσει σχεδίου άρχισε την πυρπόληση της πόλεως, διαφυλάττοντας ανέπαφα το τουρκικό και εβραϊκό τμήμα αυτής. Επί τέσσερεις ημέρες, σε σκηνές βιβλικής αποκαλύψεως, ο φοβερός ήχος της πύρινης καταστροφής, αναμεμιγμένος με τα πιο ανατριχιαστικά ανθρώπινα ουρλιαχτά, συνέθεταν ένα σκηνικό δαντικής κολάσεως. Ο υπολογισμός των θυμάτων δεν να είναι δυνατόν να καθορισθεί επακριβώς, αλλά πρέπει να ξεπέρασε τις 100 χιλιάδες. Πέρα των 180.000 Ελλήνων που ζούσαν στην αποτεφρωθείσα περιοχή, πρέπει να συμπεριλάβουμε άλλους τόσους πρόσφυγες που είχαν καταφύγει στην Σμύρνη από την ενδοχώρα. Οι απελπισμένοι χριστιανοί συγκεντρώθηκαν στην προκυμαία της Σμύρνης που υπήρχε μπροστά από την ελληνική συνοικία, μήκους 3 χιλιομέτρων και πλάτους 60 έως 80 μέτρων. Στο λιμάνι της Σμύρνης ήσαν αγκυροβολημένα πολεμικά και εμπορικά πλοία των Η.Π.Α, του Ηνωμένου Βασιλείου, της Γαλλίας και της Ιταλίας. Οι κυβερνήτες τους είχαν σαφείς εντολές να διασώζουν μόνο πολίτες των χωρών τους και να μην παρέχουν καμία βοήθεια στους σφαγιαζόμενους Έλληνες και Αρμένιους χριστιανούς.

Υπάρχουν οι συγκλονιστικές μαρτυρίες δύο αυτοπτών μαρτύρων για τα όσα συνέβησαν στην προκυμαία. Η Βρετανίδα συγγραφέας Clare Sheridan[2] έγραψε: «Παντού επικρατούσε το απόλυτο χάος… μετέφερα συνεχώς μωρά στα πλοία. Επρόκειτο για βρώμικα και ημιθανή πλασματάκια, γεμάτα πληγές…πολλές έγκυες γυναίκες είχαν γεννήσει στην αποβάθρα…είδα ένα Τούρκο στρατιώτη να λιθοβολεί μέχρι θανάτου έναν άνδρα, μπροστά στην αλλόφρονα γυναίκα του». Η Αμερικανίδα ιατρός Esther Lovejoy[3] στην δικιά τους μαρτυρία επισημαίνει: «Στην αποβάθρα διαδραματίστηκαν σκηνές φρίκης… Οι Τούρκοι στρατιώτες ήσαν ανελέητοι. Χτυπούσαν του άνδρες με τα κοντάκια και τους συγκέντρωναν σε κάποιο άλλο σημείο πιο πίσω…έδερναν τις γυναίκες με μαστίγια και ραβδιά και τις έσπρωχναν, λες και ήταν κοπάδι με ζώα».

Ο από Θεού Τζέννιγκς

           Ο  Άσα Τζέννιγκς                                                Τα θύματα

Ο 45χρονος Ασα (Έιζα) Τζέννιγκς ήταν Αμερικάνος μεθοδιστής πάστορας που εργάζονταν στο Παράρτημα της Χριστιανικής Αδελφότητος Νέων (ΧΑΝ)[4] της Σμύρνης. Το ύψος του δεν ξεπερνούσε το 1,60 μέτρα και υπέφερε από μία σπάνια νόσο που του παραμόρφωσε την σπονδυλική στήλη, με αποτέλεσμα να φοράει συνεχώς μία εξάρτηση για την στήριξη της πλάτης του. Ο Τζέννιγκς απέδειξε ότι παρά την σωματική του αναπηρία διέθετε ατσάλινη θέληση και άνευ ορίων ανθρωπιά. Πριν την πυρπόληση της πόλεως είχε προσφέρει καταφύγιο σε 1.000 Έλληνες πρόσφυγες σε δύο κτήρια ιδιοκτησίας της ΧΑΝ, τα οποία φύλασσαν Αμερικανοί πεζοναύτες. Στην συνέχεια κατόρθωσε να συναντηθεί με τον Κεμάλ, ο οποίος του επέτρεψε να μεταφέρει τους πρόσφυγες στην Ελλάδα, δίνοντας του διορία 11 ημερών. Εξασφάλισε την μεταφορά δύο χιλιάδων προσφύγων στην Μυτιλήνη με ένα ιταλικό εμπορικό, πληρώντας ο ίδιος τα «ναύλα» στον κυβερνήτη του πλοίου.[5]

Όταν έφτασε στην Μυτιλήνη διαπίστωσε ότι υπήρχαν 20 ελληνικά φορτηγά τα οποία είχαν μεταφέρει τον ελληνικό στρατό και παρέμεναν ελλιμενισμένα. Ο Τζέννιγκς ζήτησε από τον Έλληνα νομάρχη να του παραχωρήσει τα πλοία για την μεταφορά των προσφύγων, αλλά δήλωσε αναρμόδιος. Το ίδιο ανέφερε και ο ανώτερος Έλληνας Στρατιωτικός Διοικητής Υποστράτηγος Αθανάσιος Φράγκου. Για καλή του τύχη στο πρόσωπο του Πλοίαρχου Ιωάννη Θεοφανίδη,[6] κυβερνήτου του θωρηκτού Κιλκίς, ο Τζέννιγκς βρήκε τον άνθρωπο που στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Ο Έλληνας αξιωματικός απέστειλε με τον ασύρματο του πλοίου αίτημα προς τον Έλληνα πρωθυπουργό Νικόλαο Τριανταφυλλάκο[7] να χρησιμοποιηθούν όλα τα διατιθέμενα πλοία για την διάσωση των Ελλήνων κατοίκων της Σμύρνης, επισημαίνοντας ότι ο Αμερικανός πάστορας είχε εξασφαλίσει την προστασία των πλοίων από τα πολεμικά των ΗΠΑ. Ο Τριανταφυλλάκος φοβούμενος ότι οι Τούρκοι θα χρησιμοποιούσαν τα πλοία για την κατάληψη των νησιών, δίσταζε να τα διαθέσει. Ο Τζέννιγκς τον απείλησε ότι θα τον καταγγείλει δημόσια ότι εγκατέλειψε τον ελληνικό πληθυσμό, έρμαιο στις ορέξεις των Τούρκων. Μετά από αυτό, ακολούθησε μια σειρά τηλεγραφημάτων, προκειμένου να δοθεί η εντολή με την οποία ετέθησαν στην διάθεση του «Ναυάρχου» Τζέννιγκς όλα τα ελληνικά πλοία του Αιγαίου, με αποστολή να πλεύσουν στην Σμύρνη, άνευ σημαίας, για την μεταφορά των προσφύγων. Τους καπετάνιους που επικαλέστηκαν μηχανικές βλάβες προκειμένου να μην συμμετάσχουν στην διάσωση, ο δυναμικός Θεοφανίδης τους απείλησε με άμεση παραπομπή στο ναυτοδικείο.

Σε μία πρωτόγνωρη και άγνωστη σε πολλούς επιχείρηση άνω των 300.000 Ελλήνων μεταφέρθηκαν με ασφάλεια από την Σμύρνη στην Ελλάδα. Ο Αμερικάνος Πλοίαρχος Χάλσει Πάουελ (Halsey Powell), κυβερνήτης του Αντιτορπιλικού Edsall, ως επικεφαλής των 12 αμερικανικών πολεμικών πλοίων που βρισκόντουσαν στην Σμύρνη, συνέβαλε αποφασιστικά στην απομάκρυνση των προσφύγων. Ο αριθμός των εμπορικών πλοίων που χρησιμοποιήθηκαν ανήλθε σε τελικά 55. Οι Τούρκοι επέτρεψαν να στον Τζέννιγκς να μεταφέρει χριστιανούς και από την περιοχή του Πόντου και της Συρίας. Ο συνολικός αριθμός των προσφύγων από την Τουρκία ξεπέρασε το 1.300.000. Η ελληνική κυβέρνηση ζήτησε από τον Τζέννιγκς να συμμετέχει στην αντιπροσωπεία που στάλθηκε στην Λωζάννη για την υπογραφή της ομώνυμης συνθήκης, για θέματα που αφορούσαν στον επαναπατρισμό των αιχμαλώτων πολέμου και των εκτοπισμένων. Για τις υπηρεσίες που προσέφερε το ελληνικό κράτος του απένειμε το Σταυρό του Τάγματος του Σωτήρος και το Μετάλλιο Στρατιωτικής Αξίας. Η ελληνική κυβέρνηση απένειμε το Μετάλλιο Στρατιωτικής Αξίας στους κυβερνήτες των 12 αμερικανικών πολεμικών πλοίων που υποστήριξαν την όλη επιχείρηση.

Στα εγκυκλοπαίδειες του «Ηλίου», «Δομής» και «Πάπυρος larousse Britannica», δεν περιλαμβάνεται το όνομά του στο αντίστοιχο γράμμα. Στην ιστορία του Ελληνικού Έθνους,[8] για την δράση του αφιερώνονται δύο γραμμές: «…έπειτα από έντονες διπλωματικές ενέργειες των ξένων, ανάμεσα στους οποίους πρωτοστάτησε ο υποδιευθυντής της ΧΑΝ στον Παράδεισο Asa Jennigs, στάλθηκαν τελικά ελληνικά πλοία από την Μυτιλήνη στην Σμύρνη…». Η αναφορά δεν αποτυπώνει με τίποτα το μέγεθος της προσφοράς του και τα πραγματικά γεγονότα. Ο Ασα Τζέννιγκς έγινε γνωστός από το βιβλίο του Αμερικανού Λου Ούρενεκ που εκδόθηκε το 2015. «Η Μεγάλη Πυρκαγιά: Η Αποστολή ενός Αμερικανού για τη διάσωση θυμάτων της Πρώτης Γενοκτονίας του 20^ου Αιώνα». (The Great Fire: One American’s Mission to Rescue Victims of the 20^th Century’s First Genocide. Lou Ureneck, 2015)

Προέρχομαι από πρόσφυγες γονείς που κατοικούσαν στα Βουρλά,[9] κωμόπολη πλησίον της Σμύρνης. Μέμφομαι τον εαυτόν μου γιατί δεν γνώριζα τόσα χρόνια το έργο του Τζέννιγκς και εξανίσταμαι γιατί στα σχολικά εγχειρίδια ιστορίας δεν αναφέρεται η συνεισφορά του προκειμένου να σωθούν οι «συνωστισμένοι» στην προκυμαία της πόλεως. Μία οδός στον Βόλο και μία στην πόλη της Χίου φέρουν το όνομα του. Σ’ όλες σχεδόν τις πόλεις της Ελλάδος υπάρχει οδός με το όνομα Σμύρνη. Σε κάθε πινακίδα αυτών των δρόμων, ως ελάχιστο δείγμα αναγνωρίσεως προς το πρόσωπό του, θα πρέπει να τοποθετηθεί και το όνομα του Τζέννιγκς.

Το Φεβρουάριο του 2016 στο προαύλιο χώρο του Δημαρχείου του Βόλου, παρουσία του Roger Τζέννιγκς, εγγόνου του Άσα, τοποθετήθηκε μετά από απόφαση του Δημάρχου Αχιλλέα Μπέου, αναμνηστική πλάκα με την φωτογραφία του, επί της οποίας αναγράφεται στα ελληνικά και στα αγγλικά: «Ο Σωτήρας 300.000 Ελλήνων στην Σμύρνη το 1922. Στην καρδιά κάθε ανθρώπου κοιμάται ένας λέων».

 

Το μνημείο του Άσα Τζέννιγκς  

 

 

 Το τηλεγράφημα προς τον Τριανατφυλλάκο.

 

Ο Πλοίαρχος Χάλσευ  Πάουελ

 

 [1] Αρ. Στεργιάδης (1861 Ηράκλειο Κρήτης-1949 Νίκαια Γαλλίας), Έλληνας πολιτικός. Τοποθετήθηκε τον Φεβρουάριο του 1919, από τον Ελευθέριο Βενιζέλο, ως Ύπατος Αρμοστής στην Σμύρνη. Μετά την ήττα του Βενιζέλου στις εκλογές του Νοεμ. του 1920 υπέβαλλε την παραίτηση του στην νέα κυβέρνηση, η οποία όμως δεν έγινε αποδεκτή. Ο Βρετανός διπλωμάτης και συγγραφέας Sir Michael LIewellyn Smith [Μάικλ Λουέλιν Σμιθ(1939)] στο βιβλίο «Το Όραμα της Ιωνίας» υποστηρίζει ότι η διατήρηση του είχε να κάνει με την «ανυποχώρητη αδιαφορία του στα κομματικά» και πως ήταν «ίσως ο ικανότερος για να γεφυρώσει το χάσμα ανάμεσα στους Βασιλικούς και τους Βενιζελικούς». Ο Αμερικάνος διπλωμάτης, συγγραφέας, ποιητής και φιλέλληνας George Horton [Τζόρτζ Χόρτον(1859-1942)] στο βιβλίο «Η Μάστιγα της Ασίας», γράφει για τον Στεργιάδη «Είχε πολύ αυστηρή αίσθηση του δικαίου και τον χαρακτήριζε υψηλό αίσθημα του καθήκοντος. Ζούσε σαν ερημίτης, δεν αποδεχόταν καμία πρόσκληση και δεν εμφανιζόταν ποτέ σε κοινωνικές εκδηλώσεις». Ο Στεργιάδης δεν επέστρεψε ποτέ στην Ελλάδα και διέμεινε μέχρι τον θάνατο του στην Γαλλία.

 [2] Clare Sheridan (1885 –1970), ήταν Αγγλίδα γλύπτρια, δημοσιογράφος και συγγραφέας γνωστή κυρίως για τη συγγραφή ημερολογίων που αφηγούνταν τα ταξίδια της. Ήταν εξαδέλφη του Ουίνστων Τσώρτσιλ. Την περίοδο των σφαγών βρίσκονταν στην Σμύρνη, προκειμένου να πάρει συνέντευξη από τον Κεμάλ.

[3] Esther Lovejoy (1869-1967) Αμερικανίδα ιατρός και πρωτοπόρος δημόσιας υγείας, ακτιβίστρια, υποψήφια του Κογκρέσου. Πρωταγωνίστησε στις προσπάθειες για να οργανώσει το διεθνές ιατρικό έργο ανακουφίσεως των αμάχων των διάφορων θεάτρων πολέμου.

[4]Ο Μεθοδισμός είναι χριστιανικό προτεσταντικό κίνημα με 70 εκατομμύρια μέλη παγκοσμίως. Πάστορας είναι εκκλησιαστικός τίτλος αντίστοιχος του ιερέως. Χριστιανική Αδελφότητα Νέων (Young Men’s Christian Association, YMCA) είναι μία παγκόσμια οργάνωση που εδρεύει στην Γενεύη της Ελβετίας με περισσότερα από 57 εκατομμύρια μέλη και 125 εθνικές οργανώσεις. Ιδρύθηκε το 1844 από τον Βρετανό Τζώρτζ Ουίλιαμς στο Λονδίνο και έχει ως στόχο την ανάπτυξη υγιούς σώματος, νου και πνεύματος, βασιζομένη στις χριστιανικές αρχές.

[5] Είχε προηγηθεί η ενέργεια ενός Ιάπωνος καπετάνιου, ο οποίος άδειασε το φορτίο του πλοίου του στην θάλασσα και μετέφερε άνευ αμοιβής πρόσφυγες στην Χίο.

[6] Ιωάννης Θεοφανίδης (Πειραιάς 1877-1935.) Αποστρατεύτηκε το 1923 με το βαθμό του Ναυάρχου. Διετέλεσε κυβερνήτης πολλών πολεμικών μας πλοίων. Χρημάτισε καθηγητής στην σχολή Ναυτικών Δοκίμων από το 1905 μέχρι το θάνατό του, στα μαθήματα Ηλεκτρολογίας, Φυσικής, Μαθηματικών, Πυροβολικής και Στρατιωτικής Ιστορίας. Υπήρξε πολυγραφότατος. Ο Υποναύαρχος ε.α.  Ιωάννης Θεοφανίδης(1946-2014), πρώην διοικητής της Μονάδος Υποβρυχίων Καταστροφών (ΜΥΚ) υπήρξε εγγονός του.

[7] Νικόλαος Τριανατφυλάκος(Τρίπολη 1855-Αθήνα 16 1939). Διετέλεσε πρωθυπουργός από την 28^η Αυγούστου έως 16 Σεπτεμβρίου 1922. Διαδέχθηκε τον Πέτρο Πρωτοπαπαδάκη και ανατράπηκε από το κίνημα (Νικολάου Πλαστήρα-Στυλιανού Γονατά, Δημητρίου Φωκά). Διετέλεσε κατ’ επανάληψη Υπουργός Εσωτερικών στις Κυβερνήσεις Αλέξανδρου Ζαΐμη και Δημητρίου Γούναρη.

[8] Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τόμος ΙΕ, σελίδα 238)

[9] Τα Βουρλά ήταν, μετά τη Σμύρνη η μεγαλύτερη πόλη στη Χερσόνησο της Ερυθραίας στη Μικρά Ασία. Στην πόλη κατοικούσαν 35.00 Χριστιανοί, 4.000 Τούρκοι και 800 Ιουδαίοι. Ο Γεώργιος Σεφέρης(πραγματικό όνομα Σεφεριάδης) και η Φιλιώ Χαϊδεμένου γεννήθηκαν στα Βουρλά.

                                                                                                                                                                       Παπάγου 16 Μαΐου 2021

Ι . Κρασσάς

 

ΠΗΓΗ:  https://www.istorikadromena.gr/index.php

 

Το πρόβλημα της υπογεννητικότητας

Το εκρηκτικό πρόβλημα της υπογεννητικότητας ως υπαρξιακή απειλή -Γράφει η Φωτεινή Ανέστη

Πόσο δύσκολη είναι σήμερα η διαιώνιση του είδους μας, η εξέλιξη της παρουσίας του ανθρώπου στη γη μέσω των γεννήσεων?  Φτάνει άραγε μόνο η αγάπη η θέληση για να γεμίσει ο κόσμος  με παιδιά….με φωνές, νέο αίμα με αναβαθμισμένα  δεδομένα που θα οδηγήσουν τον πλανήτη να κινείται σε τροχιά ανάπτυξης του είδους μας με ισχυρό θεμέλιο την δημιουργία οικογένειας, άρα την δημιουργία μιας νέας και συνηχούμενης κοιτίδας ανθρώπων. Και ειδικά για την πατρίδα μας, ένα έθνος μικρό, αλλά με τεράστια ιστορία και πολιτιστική κληρονομιά παγκόσμιας ακτινοβολίας, όπως είναι η Ελλάδα, το πρόβλημα αυτό εάν δεν αντιμετωπιστεί άμεσα είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα εξελιχθεί σε υπαρξιακό κίνδυνο.

Θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε την διερεύνηση μιας απάντησης σε αυτό το καυτό ερώτημα της εποχής μας, αναλύοντας τι είναι η υπογεννητικότητα. Όταν, δηλαδή, ο αριθμός των γεννήσεων σε μια χώρα, είναι μικρότερος από τον αντίστοιχο αριθμό θανάτων.

Έτσι, μία χώρα στερείται σημαντικά δυναμικό για μακροπρόθεσμη χρήση και ο πολιτισμός της αδυνατεί να μεταφερθεί από γενιά σε γενιά.

Ίσως να οφείλεται στο γεγονός ότι οι γυναίκες εντάχθηκαν στην παραγωγική διαδικασία πολύ ενεργά δίνοντας τον περισσότερο χρόνο τους σε καριέρα και σπουδές αλλά και στην ευκολότερη πρόσβαση στην αντισύλληψη.

Παγκοσμίως οι γεννήσεις έχουν μειωθεί ανησυχητικά αν πάρουμε για παράδειγμα την πρόσφατη έρευνα που έγινε στις ΗΠΑ, όπου το 2020 το ποσοστό γεννήσεων ήταν 4% λιγότερο από το 2019. Σε ένα βαθμό η μείωση οφείλεται στον covid19 φυσικά, αλλά το μεγαλύτερο μέρος των παιδιών που γεννήθηκαν το 2020, είναι ότι είχαν συλληφθεί πριν το Μάρτιο όταν ξέσπασε η πανδημία.

Το καυτό αυτό πρόβλημα, έχει την δυναμική σε διάφορες χώρες, και ειδικά στις Ηνωμένες Πολιτείες, στο άμεσο μέλλον, να προκαλέσει μεγάλες κοινωνικές εντάσεις, που όσο και να ακούγεται τραβηγμένο, μπορεί να δημιουργήσουν και συνθήκες εμφυλιακών συγκρούσεων.

Στην Ελλάδα καταγράφεται η χειρότερη επίδοση για το 2019 όπου οι γεννήσεις υπολείπονταν των θανάτων κατά 40.000 άτομα, ενώ το 2020 καταγράφηκαν 132.000 θάνατοι και 85.000 νέες γεννήσεις που βάση των στατιστικών στοιχείων του ληξιαρχείου αποτελούν ισοφάριση του αρνητικού ρεκόρ του προηγούμενου χρόνου.

Φυσικά και δεν έπαιξε αποκλειστικό ρόλο για την υπογεννητικότητα η πανδημία, αφού για να αποφασίσεις να κάνεις ένα παιδί πρέπει να ξέρεις ότι το κόστος είναι δυσβάσταχτο. Από την στιγμή της σύλληψης ξεκινάς και κάνεις έναν προϋπολογισμό για κόστος γέννας , καροτσάκια, καρεκλάκια αυτοκινήτου, κρεβατάκια, ριλάξ , κ.λπ.. με την φορολογία των ειδών αυτών στο Θεό, λες και σε τιμωρούν που διαιωνίζεις το είδος. Πόσο μάλλον όταν το ίδιο το παιδί που θα φέρεις στον κόσμο αποτελεί τεκμήριο!!!

Αρχίζει ένας δύσκολος και άνισος αγώνας με τις ελάχιστες παροχές και ελαφρύνσεις , αλλά και προτροπές για να αποκτήσεις παιδί, όπου δυστυχώς η σκέψη αγάπης που πρέπει να πρωτοστατεί, για μία τέτοια απόφαση εξαρτάται από την οικονομική δυνατότητα του ζευγαριού.

Και κάπου εκεί τις περισσότερες φορές χάνεται το παιχνίδι αφού  το οικονομικό κόστος ενός παιδιού που μας επιβάλλεται, μας οδηγεί στο να έχουμε δύο και τρείς δουλειές με εξαντλητικά ωράρια άγχος, στρες, ανασφάλεια  προκειμένου το project γέννηση παιδιού να αποκτήσει σάρκα και οστά.

Όταν λοιπόν για μια οικογένεια της μεσαίας τάξης, όσο υπάρχει και κρατιέται ακόμα η ανατροφή ενός παιδιού είναι τρομακτικά ασύμφορη, πολλές φορές η ώθηση για αναπαραγωγή μετριάζεται από την οικονομική πραγματικότητα.

Πρέπει να διαιωνίσουμε το είδος μας, ήδη για αρκετά χρόνια η ψαλίδα ανοίγει όλο ένα και περισσότερο, και όχι προς το μέρος μας προς τον άνθρωπο….

Ειδικά μια μικρή χώρα όπως η Ελλάδα, που κρατιέται με νύχια και με δόντια και χάρη στην πίστη ,την αγάπη, την κουλτούρα, αλλά και  το πείσμα σε αυτό που λέγεται οικογένεια, μπορεί να εξαφανιστεί ως έθνος. Όλο αυτό το εκρηκτικό σκηνικό καθιστά άμεση την ανάγκη, να ληφθούν μέτρα και να δοθούν σοβαρά κίνητρα τα οποία θα τονώσουν την αύξηση των γεννήσεων. Δεν είναι απλά μια πολιτική, είναι εθνικό συμφέρον.

Πηγή: https://www.thepresident.gr/2021/05/16/to-ekriktiko-provlima-tis-ypogennitikotitas-os-yparxiaki-apeili-grafei-i-foteini-anesti/amp/?__twitter_impression=true

Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

- Η καθιέρωση της 19ης Μαΐου ως ημέρας Μνήμης της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού και η ακάματη και συνεχής προσπάθεια, προώθησης της διεθνούς αναγνώρισης της Γενοκτονίας, πρέπει ν’ αποτελεί για όλους τους Έλληνες πολιτικούς και όχι μόνον, χρέος τιμής και Μνημοσύνης στους τριακόσιους πενήντα χιλιάδες νεκρούς (350.000) της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού.
- Το κατηγορητήριο για το αποχαλίνωτο κράτος της Τουρκίας, που δεν σεβάστηκε ποτέ, ούτε και σήμερα ακόμη, τα ατομικά δικαιώματα του ανθρώπου και των αιχμαλώτων, πρέπει ν’
αποτελεί μέλημα και φωνή κάθε πολιτισμένου ανθρώπου.
-Η μελέτη της Ιστορίας, τα βιώματα πολλών από εμάς και από τις περιγραφές επιζησάντων για την απάνθρωπη βαρβαρότητα των Τούρκων, μας αφήνουν μ’ ένα κόμπο στο λαιμό,
με την ψυχή μας συνεχώς επαναστατημένη, για την αξεπέραστη θλίψη που αισθανόμαστε. Βλέπουμε και σήμερα ακόμη ότι, και οι πιο στοιχειώδεις υπαγορεύσεις που επιβάλλει η φύση του
ανθρώπου, ελλείπουν από την ψυχή των Τούρκων, ώστε να δώσουν λίγη αγάπη, να δείξουν λίγη φιλευσπλαχνία προς τον συνάνθρωπό τους. Έρχονται συνεχώς νέα στοιχεία στην
δημοσιότητα, νέα φωτογραφικά γεγονότα, συμπαραμαρτούντων των γεγονότων της Κωνσταντινουπόλεως της περιόδου 1955 και της Κυπριακής Τραγωδίας του 1974, για να καταλήξει και ο πιο αντικειμενικός κριτής, ότι οι Τούρκοι παραμένουν οι ίδιοι και δεν άλλαξαν σε τίποτε στο πέρασμα του χρόνου.
- Η Ιστορική έρευνα έχει φέρει στο φως της δημοσιότητας αναρίθμητα έγγραφα που στοιχειοθετούν και τεκμηριώνουν το τεράστιο έγκλημα της γενοκτονίας. Το Δ! Παγκόσμιο συνέδριο του
Ποντιακού Ελληνισμού (1997) αποφάσισε την συνεχή προώθηση του θέματος της διεθνούς αναγνώρισης της Γενοκτονίας. Υπ’ όψιν ότι τον Ιούνιο του 1998 διακομματική επιτροπή από το Ελληνικό Κοινοβούλιο επισκέφθηκε τον Ο.Η.Ε. και υπέβαλε υπόμνημα, για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων. Βέβαια για την επίσημη Τουρκία, το θέμα της Γενοκτονίας των Ποντίων αποτελεί εφεύρημα του Ελληνικού Κράτους, οι Πόντιοι όμως θυμούνται, οι μνήμες και αφηγήσεις των παλαιοτέρων στέκουν πύρινες στο μυαλό τους. Ο Ελληνισμός πρέπει να συνεχίσει τον αγώνα μέχρι τελικής αποδοχής της Γενοκτονίας από το Τουρκικό Κράτος.
- Για όσους αμφισβητούν την Γενοκτονία των Ποντίων και όχι μόνον, τους παραπέμπω, στα λόγια του σοφού Άγγλου πολιτικού Γλάδστων, ο οποίος είπε: «Οι Μωαμεθανοί Τούρκοι, δεν είναι οι
πράοι Μωαμεθανοί των Ινδιών, ούτε οι ιπποτικοί Σαλαδίνοι της Συρίας, ούτε οι πολιτισμένοι Μαυριτανοί της Ισπανίας, οι Τούρκοι σχεδόν στο σύνολό τους από της εμφανίσεώς τους στην Μ. Ασία και στην Ευρώπη είναι το μοναδικό δείγμα της ανθρωπότητος, που έδειξε την μεγαλύτερη έλλειψη ανθρωπισμού. Από όπου πέρασαν, μια πλατειά κηλίδα αίματος, έδειχνε τα ίχνη της
διαβάσεώς τους και σ’ όλη την έκταση της Κυριαρχίας τους, ο Πολιτισμός εξαφανίζετο. Πέρασαν δια πυρός και σιδήρου του Βαλκανικούς λαούς και τον 16 ον αιώνα έφθασαν προ των πυλών
της Βιέννης, όπου ηττήθηκαν από τον Συμμαχικό Στρατό της Ευρώπης. Εάν είχαν τότε νικήσει, οι Τούρκοι, η Ευρώπη σήμερα θα ήταν χειρότερη από τις υπανάπτυκτες χώρες της Ασίας και
Αφρικής.
- Ο Αδούλωτος Ποντιακός Ελληνισμός, παρά τον ξεριζωμό από τις πατρογονικές του Πατρίδες και την γενοκτονία που υπέστη από την απάνθρωπη τουρκική βαρβαρότητα, όχι μόνο δεν χάθηκε, αλλά κράτησε τις παραδόσεις του, τις ρίζες του και με πυξίδα και φάρο τις χιλιάδες ψυχές της γενοκτονίας, θηριεύει και διδάσκει όχι μόνο στην Ελλάδα την πατρίδα των, αλλά και σ’ όλη την Ευρώπη, αρχές, αξίες και παραδόσεις που πρέπει να διατηρήσουμε αν θέλουμε να έχουμε σαν έθνος, μέλλον. Ζωντανό παράδειγμα η ονειρεμένη εικόνα στο 27 ο Πανευρωπαϊκό Φεστιβάλ Ποντιακών Χορών της νεολαίας που το 2009 πραγματοποιήθηκε στο Uni Hall του Βούπενταλ της Βόρειας Γερμανίας, με μέριμνα της Ομοσπονδίας Συλλόγων Ελλήνων Ποντίων της Ευρώπης. Μας αφηγείται ένας θεατής: «…Τα φώτα χαμηλώνουν, οι πέντε είσοδοι του σταδίου ανοίγουν. Πρώτα μπαίνουν οι νέοι με τα ποντιακά λάβαρα και ακολουθούν τα αμέτρητα νέα παιδιά τρίτης και
τετάρτης γενιάς Ποντίων, ντυμένα με τις παραδοσιακές φορεσιές, τις ζίπκες και τις ζουμπούνες τους εισέρχονται εντυπωσιακά στον χώρο. Τα μάτια τους αστράφτουν από χαρά και υπερηφάνια για την Ελληνική ποντιακή καταγωγή τους. Μέσα σε λίγα λεπτά, 1.500 περίπου παιδιά από την Ελλάδα, την Γερμανία, την Σουηδία, την Ελβετία, το Βέλγιο και άλλες ευρωπαϊκές χώρες έχουν κατακλύσει το στάδιο, πιασμένα χέρι-χέρι χορεύουν κυκλικά στους ρυθμούς της χαρακτηριστικής ποντιακής μουσικής, με τον κόσμο που έχει κατακλύσει τις εξέδρες να τα αποθεώνει εκστασιασμένος…». Αυτή η φυλή των Ελλήνων, οι Έλληνες ξεριζωμένοι Πόντιοι, είναι ένα μεγάλο κομμάτι της Ελληνικής Ιστορίας, του Πολιτισμού και της Παράδοσής μας. Το λαμπρό ιστορικό τους παρελθόν και το θριαμβευτικό και ουσιαστικό παρόν, είναι η εγγύηση ότι το Ελληνικό έθνος, εκτός από το ιστορικό Παρελθόν, το υπέροχο παρόν, θα έχει και Μέλλον.
- Οι όροι του Κεμάλ στην συνθήκη των Μουδανιών (20-9-24), έγιναν αποδεκτοί από τους συμμάχους, η Ελλάδα στερείτο του δικαιώματος των διαπραγματεύσεων. Είναι αλήθεια ότι ο Έλληνας
αντιπρόσωπος Στρατηγός Αλέξανδρος Μαζαράκης αρνήθηκε να υπογράψει την συμφωνία, αλλά οι σύμμαχοι έβαλαν την υπογραφή τους. Και αν ο Κεμάλ φάνηκε διαλλακτικός στην συνθήκη αυτή, αν οι ορδές τους δεν συνέχισαν την αιματοβαμένη πορεία τους προς τον Έβρο, ήταν γιατί ένα καινούργιο θαύμα είχε αρχίσει να ξεδιαλύνει τα μαύρα σύννεφα της συμφοράς.
-Ήταν οι ανίκητοι-ηττημένοι εκείνοι που δημιούργησαν την Στρατιά του Έβρου υπό τον Πάγκαλο και Πλαστήρα, μια τρομερή πολεμική μηχανή του Ελληνικού Στρατού, έτοιμη ν’ αποδείξει ότι
δεν ήταν ο Στρατός μας αυτός που ηττήθηκε στην Ιωνία. Ο πόλεμος δεν χάθηκε στις εύφορες Μικρασιατικές κοιλάδες. Χάθηκε στα σαλόνια της Αθήνας. Η Ελλάδα ηττήθηκε πολλούς μήνες πριν αρχίσουν οι Μάχες. Αυτήν την θανάσιμα τραυματισμένη ψυχικά μηχανή, δεν τολμούσε ν’ αντιμετωπίσει ο Κεμάλ. Ήταν οι προδομένοι και ταπεινωμένοι νικητές, από την πολιτική τους ηγεσία έτοιμοι να βροντοφωνάξουν εμείς δεν νικηθήκαμε. Αυτό το γνώριζε καλά ο Κεμάλ και το ομολόγησε στην Τουρκική εθνοσυνέλευση, στην πρώτη επέτειο της νίκης του, όπου
είπε: «…Δεν πρέπει να λησμονούμε, ότι στην Μικρά Ασία δεν ηττήθηκε ο γενναίος Ελληνικός Στρατός. Η Πολιτική Ηγεσία του ηττήθη…».

-Για 500 χρόνια το όνειρο της Μεγάλης Ελλάδος διατήρησε όλη την λαμπρότητά του, θέρμαινε τις ψυχές των αδούλωτων Ελλήνων επί τόσους αιώνες και στα κρυφά σχολεία, αντί για
προσευχές, πολλές φορές οι Ρασοφόροι δάσκαλοι ψιθύριζαν το «Πάλι με χρόνια, με καιρούς, πάλι δικά μας θάναι…».
-Σήμερα το όνειρο έχει διαλυθεί, το λυχνάρι της Ελπίδας έσβησε, δεν μένει παρά η μαρτυρική νοσταλγία για τις χαμένες Πατρίδες. Η Βασιλεύουσα δεν έπεσε το 1453. Ποδοπατήθηκε το
Σεπτέμβριο του 1922 από τους Τούρκους με τον ξεριζωμό των Ελλήνων της Μ. Ασίας (της Αιώνιας Ελλάδος) και πέθανε πλέον και ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς…
- Όσον αφορά μερικούς άσχετους και ενθουσιώδεις θιασώτες της Ελληνο-Τουρκικής προσέγγισης, τους συνιστούμε να μην βιάζονται και να είναι προσεκτικοί, διότι οι Τούρκοι δεν έχουν
μπέσα. Το έχουμε ξαναπεί αυτό. Οι Τούρκοι από της εμφανίσεώς των, επεδίωκαν να ξεριζώσουν από την πανάρχαια κοιτίδα τον Πόντο και όχι μόνον τον Ελληνισμό και το πέτυχαν το 1922. Αυτή ήταν η πρώτη φάση του Τουρκικού Σωβινισμού και κατά την δεύτερη φάση έχουμε την επέκταση στο Αιγαίο και την Θράκη. Το Άγαλμα του Κεμάλ στην Σμύρνη δείχνει με το δεξί
χέρι του, την κατεύθυνση προς την Ελλάδα.
-Επίσης! χρειάζεται να διαβάσετε το βιβλίο του Κ. Σολταρίδη «Τι διδάσκουν οι Τούρκοι στα Σχολεία τους» και θα δείτε πως φανατίζουν τους νέους τους, εναντίον της Ελλάδος. Ας αφήσουν
λοιπόν για αργότερα τις περιπτύξεις, τους εναγκαλισμούς, τους ασπασμούς της υποτέλειας και τα ομαδικά τουρκο-τσιφτετέλια και τα κουμπαριά και να μην ξεχνούν οι ιθύνοντες, κατευθύνοντες και οδηγούντες τον ιερό αυτό τόπο, την εθνική μας υπερηφάνεια και το γόητρο του λαού μας.

- Συμπερασματικά και σήμερα ακόμη μπορούμε να πούμε ότι οι χριστιανικές μειονότητες της Μικράς Ασίας, καίτοι ξεριζωμένες από τα πάτρια εδάφη των, συντελούν στον εκδημοκρατισμό του
πολιτικού συστήματος της Τουρκίας που έχει δυστυχώς πολύ δρόμο ακόμη, και ότι ο αριθμός των Τούρκων διανοούμενων υπερμάχων της αλήθειας δεν είναι και τόσο ευκαταφρόνητος
επί των ημερών μας.
- Η Σημερινή Τουρκία, αν θέλει να λέγεται ευρωπαϊκή χώρα, οφείλει ν’ ακολουθήσει το παράδειγμα της Γερμανίας. Να παραδεχθεί τις πολυάριθμες γενοκτονίες που διέπραξε. Να ζητήσει
συγνώμη γι’ αυτές και να δώσει εγγυήσεις στην ανθρωπότητα και τον εαυτό της ότι δεν θα τις επαναλάβει. Μόνον έτσι θα απελευθερώσει συνειδησιακά την ψυχή των νέων Τουρκικών
γενεών, από τα ερυνικά συμπλέγματα της ενοχής, που την κατατρέχουν και την εμποδίζουν ν’ αφομοιώσει ουσιαστικά τις μεγάλες αξίες του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Τέλος! ας αντιληφθεί
κάποτε η Πολιτική και Στρατιωτική ηγεσία της Τουρκίας, ότι! Το αίτημα των Ποντίων για την αναγνώριση της γενοκτονίας εμπεριέχει μια δυναμική, ένα μήνυμα, μια ελπίδα λύτρωσης
προς την ίδια την τουρκική κοινωνία.

11 Μαΐου, 2021

Ιωάννης Μ. Ασλανίδης

Αντιστράτηγος εα