ΠΑΡΑΓΡΑΦΗ ΑΞΙΩΣΕΩΝ ΚΑΤΑ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ. ΤΙ ΙΣΧΥΕΙ ? ΓΙΑΤΙ Η ΗΜΙΜΑΘΕΙΑ ΧΕΙΡΙΣΤΗ ΤΗΣ ΑΜΑΘΕΙΑΣ

Posted On 07 Jul 2014

By : veteradmin

Μετά από την υποβολή διαφόρων ερωτημάτων σχετικά με την παραγραφή των αξιώσεων των στελεχών από την αντισυνταγματική ως εκρίθη, περικοπή των αποδοχών τους στα πλαίσια του Ν. 4093/2012, θα θέλαμε να ενημερώσουμε υπεύθυνα τα στελέχη για τα παρακάτω:

               1.     Όπως ενημερωθήκαμε με διάφορα δημοσιεύματα (σε site), που αναπαρήγαγαν ανακοίνωση  περιφερειακής ένωσης στρατιωτικών (Κεντρικής Μακεδονίας), διαβεβαιώνονται τα στελέχη, ότι δεν συντρέχει θέμα παραγραφής για τις αξιώσεις των στελεχών, σε σχέση με τις περικοπές σε μισθούς – συντάξεις που προέκυψαν από την εφαρμογή του Ν. 4093/2012 (3^ο Μνημόνιο).

               2.     Επίσης αποδίδεται σκοπιμότητα σε δικηγορικά γραφεία, που ανακοίνωσαν ενέργειες για την αποτροπή των συνεπειών παραγραφής και συσχετίζονται με τακτικές άλλων διεκδικήσεων του παρελθόντος (διεκδίκηση επιδόματος €176, ειρηνευτικές αποστολές κλπ).

               3.     Κατ’ αρχήν θα θέλαμε αυστηρώς επιστημονικά να ενημερώσουμε τα Στελέχη ότι η Διοίκηση (εν τη ευρεία έννοια), δεν έχει υποχρέωση να εκτελέσει αναλογικά την απόφαση του ΣτΕ(ολομ) 2093/2014, καθώς το δεδικασμένο παράγεται ΜΟΝΟΝ για του ελάχιστους που προσέφυγαν ονομαστικά. Σύμφωνα με την παρ. 5 του άρθρου 50 του ΠΔ 18/1989 «Κωδικοποίηση διατάξεων νόμων για το Συμβούλιο της Επικρατείας» (ΦΕΚ Α΄ 8), το δεδικασμένο που παράγεται από τις αποφάσεις του ΣτΕ, τμημάτων και ολομελείας, ισχύει μόνο μεταξύ των διαδίκων. Εξάλλου η Διοίκηση και ιδιαίτερα το Υπουργείο Οικονομικών παγίως δεν εφαρμόζει αναλογικά τις αποφάσεις του ΣτΕ και περιμένει από τους ενδιαφερόμενους απόφαση που να αναφέρεται προσωπικά σ’ αυτούς (βλπ ενδεικτικά δημοσίευμα http://news.in.gr/economy/article/?aid=1231329622). Διαφορετική περίπτωση αποτελούν οι Δικαστές, οι υποθέσεις των οποίων δικάζονται εκ του Συντάγματος διαφορετικά και δεν θα πρέπει να συγχέονται.

               4.     Δεδομένου όμως ότι οι εκτελεστικές διατάξεις του Ν. 4093/2012 κρίθηκαν αντισυνταγματικές αυτό αποτελεί αρκετά σοβαρή νομολογία, για τυχόν επερχόμενες δίκες και όχι δεδικασμένο.

               5.     Τα στελέχη που δεν προσέφυγαν τότε στην ακυρωτική διαδικασία, δηλαδή στο ΣτΕ, με αίτηση ακυρώσεως των αποφάσεων αυτών (δηλ.  των εκτελεστικών του μνημονίου), δεν έχουν το δικαίωμα να προσφύγουν στο ΣτΕ  τώρα γιατί έχασαν την προθεσμία του άρθρου 46 του ΠΔ 18/1989. Τα υπόλοιπα στελέχη πρέπει να ασκήσουν αγωγή, ήτοι ενώπιον του Διοικητικού Πρωτοδικείου τα εν ενεργεία στελέχη και ενώπιον του Ελεγκτικού Συνεδρίου τα εν αποστρατεία στελέχη. Η αγωγή αυτή έχει την βάση της στις διατάξεις του άρθρου 105 του Εισαγωγικού Νόμου του Αστικού Κώδικα. Αυτή η διαδικασία ακολουθεί την διαδικασία διαφορών ουσίας και όχι την ακυρωτική διαδικασία και δικάζεται περαιτέρω σύμφωνα με τις διατάξεις του Κώδικα διοικητικής Διαδικασίας (κυρώθηκε με το Ν. 2917/1999).

               6.     Σύμφωνα με το άρθρο 90 του Ν. 2362/1995 «Περί Δημοσίου Λογιστικού, ελέγχου των δαπανών του Κράτους και άλλες διατάξεις» (ΦΕΚ Α’ 247) ορίζεται ότι: «1… 2… 33. Η απαίτηση οποιουδήποτε των επί σχέσει δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου υπαλλήλων του Δημοσίου, πολιτικών ή στρατιωτικών, κατ’ αυτού, που αφορά σε αποδοχές ή άλλες κάθε φύσεως απολαβές αυτών ή αποζημιώσεις, έστω και αν βασίζεται σε παρανομία των οργάνων του Δημοσίου ή στις περί αδικαιολογήτου πλουτισμού διατάξεις, παραγράφεται μετά διετία από της γενέσεώς της. 4…  5. Ο χρόνος παραγραφής των απαιτήσεων των συνταξιούχων εν γένει και βοηθηματούχων του Δημοσίου, καθώς και των κληρονόμων αυτών, από καθυστερούμενες συντάξεις, επιδόματα και βοηθήματα είναι δύο ετών, έστω και αν έχουν ενταλθεί εσφαλμένα. Οι εντελλόμενες δεδουλευμένες συντάξεις, βοηθήματα ή επιδόματα κατά την εκτέλεση, το πρώτο, πράξεων ή αποφάσεων κανονισμού συντάξεως ή βοηθήματος παραγράφονται σε δύο χρόνια, που αρχίζουν μετά την παρέλευση τριμήνου από τη χρονολογία εκδόσεως της σχετικής πράξεως ή αποφάσεως…». Στις παραπάνω διατάξεις το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο με τις υπ’ αριθμ. 32/2008 και 1/2012 αποφάσεις του έχει ερμηνεύσει ότι η παραγραφή είναι αυστηρά διετής και άρχεται από την κάθε επιμέρους περιοδική οφειλόμενη παροχή.

               7.     Σημειώνεται ότι το ίδιο δικαστήριο (ΑΕΔ) με την υπ’ αριθμ. 4/2001 απόφασή του, έχει κρίνει ότι αρμόδιο να δικάσει τις αγωγές του άρθρου 105 ΕισΝΑΚ των συνταξιούχων, είναι το Ελεγκτικό Συνέδριο.

               8.     Κατόπιν των ανωτέρω δεν καταλείπετε καμία αμφιβολία, ότι οι αξιώσεις των στρατιωτικών που αναφέρονται στο χρονικό από 1-8-2012 και ένθεν, παραγράφονται και δεν δύναται να τους καταβληθούν  μετά την αντίστοιχη ημερομηνία του έτους 2014, εάν φυσικά δεν εμφιλοχωρήσει εν τω μεταξύ δικαστική ή εξωδικαστική διακοπή της παραγραφής.

               9.     Σημειώνουμε ότι διακοπή επέρχεται, είτε με την άσκηση αγωγής, είτε με την κατάθεση αίτησης στην αρμόδια αρχή κατ’ άρθρον 93 του Ν. 2362/1995, είτε με την κατάθεση αίτησης στο ΝΣΚ. Εφιστούμε την προσοχή ότι κατ’ άρθρον 94 του ιδίου νόμου, κάθε ποσό που καταβάλλεται από το δημόσιο για παραγεγραμμένη αξίωση, είτε εκ προθέσεως, είτε εξ αμελείας, δύναται πάντα να αναζητηθεί, είναι δηλαδή πάντα επιστρεπτέα.

               10.  Κάθε άλλη ενέργεια διακοπής της παραγραφής, πλην της ασκήσεως αγωγής, έχει το μειονέκτημα ότι δεν επιφέρει τοκογονία. Κατά συνέπεια μόνο η άσκηση αγωγής και διακόπτει την παραγραφή και ξεκινάει την τοκογονία της αξιώσεως.

               11.  Περαιτέρω ως προς το θέμα των υπαινιγμών περί δικηγορικής σκοπιμότητας, ως προς τον προτεινόμενο τρόπο δράσης, η άσκηση του δικηγορικού λειτουργήματος σύμφωνα με τα άρθρα 1, 2 και  5 του Ν. 4194/2013 «Κώδικας Δικηγόρων» (ΦΕΚ  Α΄ 208), ασκείται υπεύθυνα και προέχει η νομιμότητα των προτεινομένων ενεργειών. Σκοπιμότητα και μάλιστα διερευνητέα θα ήταν κάθε πρόταση μη θεσμικού προσώπου, για ανάληψη νομικών διαδικασιών ή και αποχή από τέτοιες, προς κάθε έλληνα πολίτη, χωρίς το πρόσωπο αυτό να δικαιούται κατ΄ αρχήν να δίνει τέτοιες νομικές συμβουλές και κατά δεύτερον, να έχει συνέπειες από την επέλευση ζημιών στα συμφέροντα του πολίτη.

               12.  Επίσης  ως προς τις αναφερόμενες παλιότερες διεκδικήσεις που ατυχώς συνδέονται με την παρούσα, θα σημειώσουμε ότι το γραφείο μας στο επίδομα των €176 ευρώ, είχε εξαρχής διαφωνήσει με την άσκηση προσφυγών καθώς στους στρατιωτικούς κατεβάλλετο το επίδομα ειδικής απασχόλησης και το επίδομα εξομάλυνσης, που αυτοδικαίως απέκλειαν και την καταβολή της εξομάλυνσης  των €176 ευρώ. Απ’ ότι ενθυμούμαστε τα στελέχη είχαν κατευθυνθεί (από άλλα στελέχη) κατά κύριο λόγο, σε γραφεία εργατολόγων, δηλαδή συναδέλφων άσχετων με τα δρώμενα στον, ειδικού διοικητικού δικαίου, χώρο των Ενόπλων Δυνάμεων.

               13. Τέλος ως προς την μη καταβολή Επιδόματος Υπηρεσίας Αλλοδαπής στο προσωπικό των Ειρηνευτικών Αποστολών, παρά του ότι αυτό αποστέλλεται για χρονικό διάστημα πέραν των τριάντα ημερών (βλπ άρθρο 17 παρ. 2 του Ν. 2685/1999 «Κάλυψη δαπανών μετακινουμένων υπαλλήλων εντός και εκτός Επικράτειας και άλλες διατάξεις, ΦΕΚ Α’ 35), το αίτημα αυτό των Στελεχών είναι μια πάγια απαίτηση, καθώς είναι το μόνο προσωπικό που αυθαιρέτως εξαιρείται, από την πιστή εφαρμογή των παραπάνω διατάξεων. Η υπόθεση αυτή πάντως εκκρεμεί και δεν έχει εκδοθεί οριστική απόφαση. Ανεξάρτητα όμως από την εξέλιξη της υποθέσεως,  η άσκηση ενδίκων μέσων κατά μιας τόσο εξόφθαλμης αδικίας ήταν (σ.σ. ξεκίνησε από άλλα γραφεία), κατά την άποψη μας, απολύτως θεμιτή και δεδικαιολογημένη. Κατά συνέπεια και αφού εκκρεμεί η οριστική απόφαση για την διαφορά αυτή, σώφρων θα ήτο να μην προτρέχει κανείς, διότι εάν αυτοί δικαιωθούν εν τέλει, να δούμε τι θα πουν αυτοί που δεν προσέφυγαν. Το τελευταίο αναφέρεται γιατί στο γραφείο μας προσέρχεται καθημερινά έτι αριθμός Στελεχών, που δεν «παρασύρθηκαν» να ασκήσουν εγκαίρως προσφυγή, για την επιστροφή φόρου επί των αποζημιώσεων εξωτερικού, αναζητώντας τώρα εναγωνίως λύση για την απώλεια των δικαιωμάτων τους, λόγω παραγραφής.

               14.  Κατόπιν των ανωτέρω καλούμε τα στελέχη να απευθύνονται στα κατάλληλα νομικά γραφεία, για να ενημερώνονται υπεύθυνα για τα ισχύοντα και να μην παρασύρονται από προσωπικές απόψεις άλλων πολιτών ανεξαρτήτου ιδιότητος, που δεν έχουν την κατάλληλη επιστημονική παιδεία και λειτουργική ιδιότητα. Άλλωστε ως έλεγον και οι πάνσοφοι αρχαίοι ημών πρόγονοι, η ημιμάθεια χείρον της αμάθειας εστίν.

            Να υπενθυμίσουμε τελειώνοντας, ότι ειδικά για το Γραφείο μας, η πρόταση μας περιλαμβάνει την εκ μέρους μας ανάληψη κάθε δικαστικής δαπάνης, οποιαδήποτε δε καταβολή αμοιβής ή εξόδων θα γίνει μόνο και εφόσον καταβληθεί στους δικαιούχους, κάποιο συγκεκριμένο για τον λόγο τούτο ποσό.

ΠΗΓΗ