ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΘΕΡΙΝΗΣ ΛΑΦ

Από 7 Ιουν 2025 η ΛΑΦ Βεροίας-Αλεξανδρείας-Ναούσης, λειτουργεί στη θερινή της θέση, με του ίδιους κανόνες που λειτουργεί και στη χειμερινή της θέση.

Υπενθυμίζουμε ότι το ΓΕΣ έχει εξουσιοδοτήσει την ΕΑΑΣ για την έκδοση Δελτίων Ταυτότητας εν αποστρατεία Αξιωματικών και άλλων (δικαιούχων) Μελών της ΕΑΑΣ, όπως και Κάρτες Μελών Οικογένειας των δικαιούχων. 
Οι ταυτότητες και τα Δελτία εκδόσεως ΕΑΑΣ, ισχύουν για τη χρήση των Λεσχών, Πρατηρίων κ.ά. ευκολιών των ΕΔ σε όλη την Επικράτεια, πάντα σε συνδυασμό με το Δελτίο Αστυνομικής Ταυτότητας (έγγραφο ή ψηφιακό) που αποτελεί το μοναδικό στοιχείο Ταυτοπροσωπείας.

Ο Αξιωματικός Πύλης ή Εντεταλμένος κάθε Στρατοπέδου - Καταστήματος - Εκμεταλλεύσεως είναι υποχρεωμένος να ελέγχει τα στοιχεία των προσώπων που επιθυμούν να κάνουν χρήση των στρατιωτικών ευκολιών. 
Οι εισερχόμενοι είναι υποχρεωμένοι να επιδεικνύουν τα ανάλογα Δελτία που κατέχουν.

ΙΣΧΥΟΥΝ: 

                                     Φ.900/ 33/ 219916/ Σ.1290/ 28 Ιουν 16/ ΓΕΣ/ ΔΕΝΔΗΣ/2

 

 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ν. 5018/ 2023

ΜΤΣ: ΒΟΗΘΗΜΑΤΑ ΚΛΗΡΟΔΟΤΗΜΑΤΩΝ "ΓΡΥΠΑΡΗ" ΚΑΙ "ΔΑΜΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ"

Βοηθήματα των Κληροδοτημάτων «Χρήστου Μιχαήλ Γρυπάρη» και «Μαριέττας Χήρας Δημητρίου Δαμιανοπούλου»

Ανακοινώνεται ότι, οι μετοχομερισματούχοι του Μετοχικού Ταμείου Στρατού, Στρατιωτικοί του Στρατού Ξηράς, εε και εα και τα τέκνα τους μπορούν να δηλώσουν ενδιαφέρον, εφόσον πληρούν τις σχετικές προϋποθέσεις, μέχρι 11 Ιουλ 2025, για τη συμμετοχή τους στα  👉Βοηθήματα των Κληροδοτημάτων "Χρήστου Μιχαήλ Γρυπάρη" και "Μαριέττας Χήρας Δημητρίου Δαμιανοπούλου" (σύνδεσμος).

Για λεπτομέρειες, ανατρέξτε στον παραπάνω Σύνδεσμο (link). Σε περίπτωση που πληρείτε τις προϋποθέσεις το παράρτημα μπορεί να σας διευκολύνει στην υποβολή των δικαιολογητικών.

 

 

 

 

ΑΡΧΑΙΡΕΣΙΕΣ ΔΣ ΕΑΑΣ (ΦΕΒ 2026)

 

 

Με μια εξαιρετικά έγκαιρη κίνηση η ΕΑΑΣ μας υπενθύμισε ότι επίκειται η διεξαγωγή των αρχαιρεσιών επιλογής του επόμενου ΔΣ της σε 10 μήνες από τώρα.

Επειδή το σύστημα λειτουργίας της Ενώσεως είναι το Αντιπροσωπευτικό και όχι το Αμεσοδημοκρατικό, θα κληθούμε πάλι όλοι να επιλέξουμε Πρόεδρο, Αντιπρόεδρο και 9 Συμβούλους, από τους οποίους κάποιοι θα "αυτοεπιλεγούν" λόγω των ισχυουσών ρυθμίσεων. Όλοι θα διανύσουν τη θητεία τους κατά πως θέλουν και μπορούν, ανάλογα με τα έμφυτα και επίκτητα προσόντα και μειονεκτήματα καθενός. 

Προσωπικά έχω γνωρίσει τα μέλη τεσσάρων διαφορετικών Διοικητικών Συμβουλίων, σε αρκετά των οποίων επελέγησαν τα ίδια άτομα, επανειλημμένα. Θυμάμαι καθαρά τους Προέδρους, αμυδρά τους Αντιπροέδρους και ελάχιστα κάποιους Συμβούλους (ΓΙΑΤΙ;) ως δρώντες στα πλαίσια του ΔΣ. 

Εκτιμώ ότι όλοι έχουμε το χρόνο να προετοιμασθούμε από τώρα για το γεγονός της τριετίας. Είναι καιρός (πάντα ήταν) να ψάξουμε μέσα μας και στο περιβάλλον μας να αναγνωρίσουμε αυτούς που μας εκφράζουν καλύτερα και να τους φέρουμε σε θέση που να υποστηρίζει κάλλιστα τους σκοπούς της Ενώσεώς μας. 

Να θυμίσω ότι μόνιμη επωδός όλων μετά τις αρχαιρεσίες, είναι η απορία "γιατί ψηφίζει τόσο μικρό ποσοστό". Το ερώτημα είναι σοβαρό αλλά δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε σε κοινή απάντηση. Καθένας έχει την ιδεολογία, ιδεοληψία ή και κοσμοθεωρία του για το φαινόμενο.  

Προσωπικά πιστεύω ότι ένας άλλος, συμμετοχικός τρόπος λειτουργίας του συστήματος "ΕΑΑΣ" (χωρίς να έχω ιδιαίτερες προσλαμβάνουσες παραστάσεις από τις άλλες δύο ΕΑΑ), θα μπορούσε να κάνει ενεργά μέλη τους περισσότερους εγγεγραμμένους, που είναι το ζητούμενο.

Μέχρι τότε όμως είμαστε, όλοι όσοι θέλουμε, αναγκασμένοι να ψάχνουμε τρόπους να προσελκύσουμε ή ακόμα και να "πειθαναγκάσουμε" τους αδιάφορους που επιτρέπουν σε άλλους να επιλέγουν αντ' αυτών τους εκπροσώπους τους. 

Στις αρχαιρεσίες του 2023, ζητήσαμε από την ΕΑΑΣ και έγινε ασμένως αποδεκτή η πρότασή μας να λειτουργήσει μία κάλπη ανά έδρα Δήμου της Περιφερειακής Ενότητας (Νομού δλδ) Ημαθίας. Τα αποτελέσματα, εξαιρετικά στη Νάουσα, πενιχρά στην Αλεξάνδρεια (η κάλπη στήθηκε στο Βρυσάκι) και απογοητευτικά θα έλεγα στη Βέροια...

Μια άλλη σκέψη είναι να συνδυάσουμε την ελάχιστη συμμετοχή των μελών της ΕΑΑΣ (συμμετοχή στις αρχαιρεσίες) με τις παροχές της ΕΑΑΣ πχ τη δυνατότητα να μην γίνονται δεκτές αιτήσεις παραθερισμού σε ΚΑΑΥ των αδικαιολογήτως απεχόντων από τις αρχαιρεσίες.

Η σκέψη νομίζω που είναι καλύτερη πριν καταφύγουμε σε μέτρα αναγκαστικής συμμετοχής, είναι η καθιέρωση της Επιστολικής ή Ηλεκτρονικής Ψηφοφορίας. 
Από αυτές, η Επιστολική είναι αρκετά περίπλοκη για την Κεντρική Επιτροπή και στοιχίζει οικονομικά. 
Από την άλλη, η Ηλεκτρονική Ψηφοφορία φαντάζει "τρομακτική" στα μάτια των "τεχνοφοβικών" (που είναι βέβαια άσσοι στο φέισμπουκ και στα τσατ) αλλά είναι στην εφαρμογή της πανεύκολη αφού γίνεται από το κινητό καθενός. Το αδιάβλητο των αποτελεσμάτων δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, αφού εξασφαλίζεται από το Υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης. 

Η Ψηφιακή Κάλπη ΖΕΥΣ είναι ένα πληροφοριακό σύστημα, που μας βοηθάει να διεξάγουμε τη διαδικασία των εκλογών παντός τύπου, με ψηφιακό τρόπο.  Τόσο η προετοιμασία της ψηφοφορίας από τη διεξάγουσα αρχή, όσο και η υποβολή της ψήφου από τους ψηφοφόρους, γίνονται απομακρυσμένα μέσω του Διαδικτύου. 
Η Ψηφιακή Κάλπη αξιοποιείται από κάθε ενδιαφερόμενο που επιθυμεί να διοργανώσει εκλογές παντός τύπου.  Έχει εξυπηρετήσει μέχρι σήμερα πάνω από 4.328 ηλεκτρονικές κάλπες και πάνω από 643.000 ψηφοφόρους για τα Ελληνικά Πανεπιστήμια (Καθηγητές και Φοιτητές), και άλλους φορείς, Συλλόγους, Οργανισμούς, Εμπορικές και Τουριστικές Επιχειρήσεις, και Ιδιώτες.
Η επικοινωνία των αρχών και των ψηφοφόρων με το πληροφοριακό σύστημα ΖΕΥΣ γίνεται μέσω ενός απλού web browser, ενώ προστατεύεται όπως ακριβώς και οι ηλεκτρονικές οικονομικές συναλλαγές. Η ακεραιότητα της ψηφοφορίας είναι μαθηματικά επαληθεύσιμη από τον καθένα μέσω της χρήσης κρυπτογραφίας, και χωρίς καμία προσβολή του απόρρητου.  Υποστηρίζονται πολλαπλά είδη ψηφοδελτίων και εκλογικών συστημάτων, όπως ερωτήσεις πολλαπλών επιλογών, ψηφοφορίες με διαφορετικό ψηφοδέλτιο ανά συνδυασμό κλπ
Χθες το πρωί, γκούγκλαρα τη φράση "ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΔΥΤΕ" (ΕΔΥΤΕ σημαίνει Εθνικό Δίκτυο Υποδομών Τεχνολογίας και Έρευνας - GRNET)  και βρήκα την αρχική σελίδα της κάλπης ( https://grnet.gr/services/digital-services/zeus/ ). Δοκίμασα τη λειτουργία της όπως μπορεί να κάνει ο καθένας μας και βρήκα πολύ εύκολα τα δρόμο μου στη χρήση της, αφού οι οδηγίες είναι σαφέστατες και εύληπτες.
Τις προσεχείς μέρες θα μελετήσω κι άλλο το αντικείμενο για να βρω αυτά που πιθανόν δεν έχω αντιληφθεί και θα προτείνω στην ΕΑΑΣ να υιοθετήσει τη μέθοδο για τις ερχόμενες αρχαιρεσίες. Αν έχουμε γρήγορα θετική απάντηση, τότε στο Παράρτημα θα λειτουργήσουμε "φροντιστήριο" ώστε όλοι να εξοικειωθούν και να μπορέσουν να συμμετέχουν στις αληθινές αρχαιρεσίες της ΕΑΑΣ, "καλά προπονημένοι". 

Θα σας κρατάω ενήμερους για τις εξελίξεις. 

Κωνσταντάρας

 

ΠΡΟΓΟΝΩΝ_ΛΟΓΟΙ .1

 

ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ, Ἱστορίαι (5.89.1)

 

Ἡμεῖς τοίνυν οὔτε αὐτοὶ μετ᾽ ὀνομάτων καλῶν, ὡς ἢ δικαίως τὸν Μῆδον καταλύσαντες ἄρχομεν ἢ ἀδικούμενοι νῦν ἐπεξερχόμεθα, λόγων μῆκος ἄπιστον παρέξομεν, οὔθ᾽ ὑμᾶς ἀξιοῦμεν ἢ ὅτι Λακεδαιμονίων ἄποικοι ὄντες οὐ ξυνεστρατεύσατε ἢ ὡς ἡμᾶς οὐδὲν ἠδικήκατε λέγοντας οἴεσθαι πείσειν, τὰ δυνατὰ δ᾽ ἐξ ὧν ἑκάτεροι ἀληθῶς φρονοῦμεν διαπράσσεσθαι, ἐπισταμένους πρὸς εἰδότας ὅτι δίκαια μὲν ἐν τῷ ἀνθρωπείῳ λόγῳ ἀπὸ τῆς ἴσης ἀνάγκης κρίνεται, δυνατὰ δὲ οἱ προύχοντες πράσσουσι καὶ οἱ ἀσθενεῖς ξυγχωροῦσιν.

(Λοιπόν κι εμείς δεν θα πούμε μεγάλα λόγια ούτε μακριές φράσεις για ν᾽ αποδείξομε ότι η νίκη μας επάνω στους Μήδους μάς έδωσε το δικαίωμα ν᾽ ασκούμε την ηγεμονία μας ή ότι εκστρατεύσαμε τώρα εναντίον σας επειδή μας αδικήσατε. Αυτά δεν θα σας έπειθαν. Αλλά και από σας ζητούμε να μην προσπαθήσετε να μας πείσετε λέγοντάς μας ότι, αν και άποικοι των Λακεδαιμονίων, δεν είσαστε σύμμαχοί τους ή ότι δεν μας βλάψατε ποτέ. Ας συζητήσομε, όμως, για το τί είναι δυνατόν να γίνει έχοντας υπόψη τους πραγματικούς σκοπούς του καθενός και ξέροντας ότι, στις ανθρώπινες σχέσεις, τα νομικά επιχειρήματα έχουν αξία όταν εκείνοι που τα επικαλούνται είναι περίπου ισόπαλοι σε δύναμη και ότι, αντίθετα, ο ισχυρός επιβάλλει ό,τι του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύνατος υποχωρεί τόσο όσο του επιβάλλει η αδυναμία του).

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ 

Το νόημα που εγώ αντιλαμβάνομαι:

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΤΟΣΟ ΔΥΝΑΤΟΣ,
ΟΣΟ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΑΛΛΟΙ ΝΑ ΜΟΥ ΕΠΙΒΛΗΘΟΥΝ.

Κων. Β. Κωνσταντάρας

 

 

Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου

 

Γράφει ο Νίκος Τουμπουλίδης, πρόεδρος της Ευξείνου Λέσχης

Το δικό του μήνυμα για την 19η Μαΐου, ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, απευθύνει ο πρόεδρος της Ευξείνου Λέσχης Βέροιας, Νίκος Τομπουλίδης. Σκοπός του μηνύματος όπως αναφέρει, είναι να μεταφέρει ιστορικά και αληθινά γεγονότα για την Γενοκτονία.

Κυρίες και κύριοι ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ,

Σκοπός της σύντομης αυτής ενημέρωσης είναι να σας μεταφέρουμε ιστορικά και αληθινά γεγονότα για ένα πολύ σημαντικό γεγονός της νεότερης ιστορίας μας, τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, από τους τούρκους στις αρχές του προηγούμενου αιώνα.

Σε όλη την ιστορική διαδρομή της ανθρωπότητας, αλλά και σε κάθε εποχή ξεχωριστά, μεγάλος υπήρξε πάντα και συνεχίζει ακόμη να είναι ο ρόλος των γειτόνων κάθε έθνους-κράτους. Με τον εξ ανατολών γείτονά μας, έχουμε μια μόνιμη και αναλλοίωτη διαχρονικά διαφορά. Εκείνος θέλει να επιβάλλεται με πολεμικά μέσα ενώ ο ελληνισμός με τη δύναμη του πνεύματος.

Έτσι λοιπόν μετά την πτώση της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας το 1461 το δυσμενές κλίμα για τους υπόδουλους πόντιους Έλληνες αλλά και για όλους τους χριστιανικούς πληθυσμούς της Ανατολίας, που είχε διαμορφωθεί στην Οθωμανική Αυτοκρατορία εντάθηκε ακόμη περισσότερο και ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1821.

Λόγω όμως εξωτερικών πιέσεων προς τον Σουλτάνο από το εξωτερικό, το κλίμα αυτό άρχισε σταδιακά να υποχωρεί με την παραχώρηση ειδικών προνομίων, γνωστών στην παγκόσμια ιστορία με τους νομικούς όρους «Χάτι Σερίφ»(1839) και «Χάτι Χουμαγιούν» (1856).

Η θεωρητική ισονομία και η θρησκευτική ελευθερία μαζί με την ανάπτυξη του εμπορίου και της οικονομίας οδήγησαν στη δημογραφική αύξηση του ποντιακού πληθυσμού, στην καλλιέργεια της ελληνικής παιδείας και στην ανάπτυξη της νεοελληνικής συνείδησης.

Ο ποντιακός ελληνισμός εγκατέλειψε τα κρησφύγετά του και κατέβηκε στις παραλιακές περιοχές, όπου έκτισε καινούρια χωριά, εκκλησίες και σχολεία. Σε σύντομο χρονικό διάστημα πήρε ξανά στα χέρια του το εμπόριο ολόκληρου του Εύξεινου Πόντου και της ενδοχώρας, ενώ η Τραπεζούντα ξαναβρήκε τις παλιές δόξες της.

Στις αρχές του 20ού αιώνα δεν υπήρχε ποντιακό χωριό χωρίς δικό του σχολείο και δική του εκκλησία. Σύμφωνα με τη στατιστική του Πανάρετου, το 1913 στις επαρχίες των έξι μητροπόλεων του Πόντου κατοικούσαν 697.000 Έλληνες, ενώ το ίδιο διάστημα, σύμφωνα με τον Γ. Λαμψίδη, λειτουργούσαν 1.890 εκκλησίες, 22 μοναστήρια, 1.647 παρεκκλήσια και 1.401 σχολεία με 85.890 μαθητές.

Ωστόσο, η πολιτική που άρχισαν ξανά να εφαρμόζουν οι νεοτουρκικές κυβερνήσεις στις αρχές του 20ου αιώνα, απέναντι στους Έλληνες ήταν εξαιρετικά εχθρική και περιλάμβανε δυσμενή οικονομικά, εκπαιδευτικά, στρατιωτικά και θρησκευτικά μέτρα, τα οποία επιβλήθηκαν γενικότερα στις χριστιανικές εθνότητες του κράτους. Η πολιτική αυτή, η οποία βρισκόταν σε πλήρη αντίθεση με τις εξαγγελίες του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής G. Ουίλσον, σχετικά με την αυτοδιάθεση των λαών, οδήγησε τους Πόντιους, στη μεγάλη απόφαση να αγωνιστούν για τη δημιουργία μιας αυτόνομης Ποντιακής Δημοκρατίας

Οι Έλληνες της Διασποράς αναδείχθηκαν πρωτεργάτες στους αγώνες για τη δημιουργία μιας αυτόνομης ποντιακής δημοκρατίας με βασικούς εκπροσώπους τους Κ. Κωνσταντινίδη από τη Μασσαλία, Β. Ιωαννίδη και Θ. Θεοφύλακτου από το Βατούμ, I. Πασσαλίδη από το Σοχούμ, Λ. Ιωαννίδη και Φ. Κτενίδη από το Κρασνοντάρ ενώ από τους Έλληνες του ιστορικού Πόντου ξεχωρίζουν οι δύο σεβάσμιες μορφές της Εκκλησίας, ο μητροπολίτης Τραπεζούντας Χρύσανθος Φιλιππίδης και ο μητροπολίτης Αμάσειας Γερμανός Καραβαγγέλης.

Η ελληνική κυβέρνηση ενώ ήταν αρχικά σύμφωνη με τον αγώνα και τις εθνικές διεκδικήσεις των Ποντίων στο συνέδριο Ειρήνης των Παρισίων, που άρχισε το Δεκέμβριο του 1918, πιέστηκε από τις συμμαχικές δυνάμεις και δεν συμπεριέλαβε τον Πόντο στο φάκελο των ελληνικών διεκδικήσεων, και, παρά τις έντονες διαμαρτυρίες των Ελλήνων του Πόντου, συμφώνησε να παραχωρηθεί η περιοχή στην υπό ίδρυση Αρμενική Δημοκρατία.

Η εξέλιξη αυτή προκάλεσε μεγάλη απογοήτευση στον ελληνισμό του πόντου. Παρά το αρνητικό κλίμα που δημιουργήθηκε, ο ποντιακός ελληνισμός δεν πτοήθηκε. Στις 10 Μαρτίου 1921 ο μητροπολίτης Αμάσειας Γερμανός Καραβαγγέλης πρότεινε στον τότε υπουργό εξωτερικών συνεργασία με τους Κούρδους και τους Αρμένιους εναντίον του κινήματος του Κεμάλ. Η κυβέρνηση όμως του Γούναρη, απομονωμένη και από τους συμμάχους, δεν πήρε καμιά πρωτοβουλία.

Μια τελευταία προσπάθεια ποντοαρμενικής συνεργασίας άρχισε καθυστερημένα στις αρχές του 1922, όταν πια τα συμφέροντα των Μεγάλων Δυνάμεων είχαν αλλάξει πλευρά. Εκμεταλλευόμενος την ευνοϊκή συγκυρία ο Κεμάλ πασάς, με τη φανερή υποστήριξη των μπολσεβίκων, της Ιταλίας, της Γαλλίας και τη σιωπηρή σύμπραξη της Αγγλίας, άρχισε την αντεπίθεση που έφερε και την κατάρρευση του μετώπου.

Η ποντιακή Δημοκρατία έμεινε ένα όνειρο, ενώ η καταδίκη σε θάνατο από την κεμαλική κυβέρνηση όλων των πρωτεργατών του αγώνα σφράγισε την εθνική συμφορά του ποντιακού ελληνισμού, η οποία συνδέεται με τη γενικότερη τύχη του ελληνισμού της Μ. Ασίας.

Στον ιστορικό Πόντο όμως το τέλος της ιστορίας και του πολιτισμού των Ποντίων ήταν εξαιρετικά τραγικό και σταμάτησε βίαια με την αναγκαστική ανταλλαγή των πληθυσμών που όρισε η Συνθήκη της Λοζάνης το 1923.Είναι γνωστή η γενοκτονία του αρμενικού λαού το 1915 από τους Νεότουρκους, αλλά δεν είναι τόσο γνωστή η μεθοδευμένη εξόντωση των Ελλήνων του Πόντου που είχε τις ίδιες αναλογίες ποσοτικά και ηθικά με τη γενοκτονία των Αρμενίων την περίοδο 1916-1923.

Από τους 697.000 Πόντιους που ζούσαν το 1913 στον Πόντο, περισσότεροι από 353.000, δηλαδή ποσοστό μεγαλύτερο από το 50%, θανατώθηκαν μέχρι το 1923 από τους Νεότουρκους και τους Κεμαλικούς στις πόλεις και τα χωριά, στις εξορίες και τις φυλακές, καθώς και στα τάγματα εργασίας, τα λεγόμενα «αμελέ ταμπουρού». Το <<επιτέλους τους ξεριζώσαμε>> του δολοφόνου Μουσταφά Κεμάλ στο τουρκικό κοινοβούλιο λέει πολλές αλήθειες για τη συμπεριφορά των τούρκων απέναντι στους Έλληνες.

Τα αρχεία των Υπουργείων Εξωτερικών της Ευρώπης και της Αμερικής, καθώς επίσης και οι εκθέσεις διεθνών οργανισμών πιστοποιούν το μέγεθος και το είδος του διωγμού που υπέστησαν οι Έλληνες του Πόντου.Τα γεγονότα του 1922 είχαν ως συνέπεια το ξερίζωμα του ελληνισμού του Πόντου και της Μ. Ασίας. Περισσότεροι από 1.300.000 Έλληνες αναγκάστηκαν να εκπατριστούν βίαια, εγκαταλείποντας τους προσφιλείς νεκρούς, μαζί με τις περιουσίες τους και τον πολιτισμό της μακραίωνης δημιουργικής παρουσίας τους εκεί.

Η εξαντλημένη από τον πόλεμο, ηθικά, πολιτικά, κοινωνικά, δημογραφικά και οικονομικά Ελλάδα αναγκάστηκε να δεχτεί στους κόλπους της εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες, χωρίς κάποιο συγκεκριμένο σχέδιο υποδοχής. Η μικρασιατική καταστροφή ξανάφερε στο προσκήνιο την ταραγμένη εσωτερική πολιτική κατάσταση. Η ανικανότητα των εναλλασσόμενων κυβερνήσεων ανάγκασε τον στρατηγό Πλαστήρα να αναλάβει την εξουσία, να εκθρονίσει τον βασιλιά Κωνσταντίνο και να κινητοποιήσει όλες τις κρατικές υπηρεσίες για την επίλυση των προσφυγικών προβλημάτων.

Η συντριπτική πλειοψηφία του προσφυγικού πληθυσμού, 638.252 άτομα, δηλαδή ένα ποσοστό 53%, εγκαταστάθηκε στη Μακεδονία, αρχικά στις περιοχές που εγκατέλειψαν οι ανταλλάξιμοι μουσουλμάνοι.Παρ’ όλες τις δυσκολίες, οι πρόσφυγες δεν λιποψύχησαν, αλλά επιστράτευσαν όλους τους μηχανισμούς επιβίωσης που απέκτησαν κατά τη διάρκεια της συμβίωσής τους με τους Οθωμανούς και ξαναέστησαν τα σπιτικά και τις δουλειές τους.

Όλα αυτά είναι ανάγκη να τα γνωρίζουμε και να τα θυμόμαστε για να μην τα ξανά πάθουμε. Έτσι κι αλλιώς τα όσα αναφέραμε, αποτελούν μέρος της νεότερης ιστορίας μας.Είναι χρέος μας λοιπόν κάθε γνώση που σχετίζεται με την Πατρίδα μας ιδιαίτερα για τόσο σημαντικά γεγονότα.

Η 19ηΜαϊου στην Τουρκία είναι δυστυχώς «εθνική γιορτή της παιδείας τους», αλλά στην Ελλάδα είναι ημέρα πένθους και μνήμης. Η Διεθνοποίηση και η Διεθνής Αναγνώριση και Καταδίκη της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου από την Τουρκία είναι χρέος και ηθική υποχρέωσή μας προς τους χιλιάδες άταφους νεκρούς μας.

Νίκος Τουμπουλίδης
Πρόεδρος Ευξείνου Λέσχης Βέροιας