Η ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΤΩΝ ΑΡΙΣΤΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ (του Ιωάννη Μπαλτζώη)

Ποιος από μας γνωρίζει τον ιατρό, καθηγητή Πανεπιστημίου, ερευνητή και πνευματικό άνθρωπο Γιάννη Ιωαννίδη; Σαφώς ελάχιστοι. Προφανώς οι περισσότεροι από μας γνωρίζουμε τον προπονητή του μπάσκετ και τελευταία και βουλευτή  Γιάννη Ιωαννίδη, αλλά τον άλλο Ιωαννίδη τον αγνοούμε. Μέχρι που άκουσα μια διάλεξή του στο Ted Academy για  τη μεγάλη και διαχρονική αρρώστια της Ελλάδας : Την εκδίωξη ή ακόμη και την εξόντωση, όχι των μικροβίων, αλλά των… Αρίστων.
MEDIOCRACY VS MERITOCRACY ή Ελληνιστί,  ΜΕΤΡΙΟΚΡΑΤΙΑ  ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑΣ, το θέμα της ομιλίας του, που μέσα σε 16,5 περίπου λεπτά το ανέπτυξε εκπληκτικά και  προβλημάτισε τους πάντες, αφήνοντας μας ένα σφίξιμο στο στομάχι για την θλιβερή μας πραγματικότητα. Εντυπωσιάσθηκα  και άρχισα να ψάχνω να δω ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος.  Ιδού λοιπόν ποιος είναι  και η εντυπωσιακή του πορεία που οι Έλληνες αγνοούν.

Ο Δρ  Γιάννης Ιωαννίδης  αποφοίτησε πρώτος από Κολέγιο Αθηνών και πρώτος από  την Ιατρική Σχολή Αθηνών με το... αστρονομικό 9,4! Το φαντάζεται κάποιος; Βαθμός 9,4 από την Ιατρική Αθηνών!!! Κατόπιν έκανε ένα εντυπωσιακό «ταξίδι» σε ορισμένα από τα σπουδαιότερα πανεπιστήμια του κόσμου (ενδεικτικά, Harvard, Tufts, Johns Hopkins, Stanford) και το 2010 το περιοδικό The Atlantic τον επέλεξε ως τον πιο τολμηρό επιστήμονα-διανοούμενο, λέγοντας πως είναι «ένας από τους σύγχρονους επιστήμονες με τη μεγαλύτερη επιρροή». Σήμερα, το ταξίδι του συνεχίζεται με εκατοντάδες διαλέξεις ανά τον κόσμο ετησίως, με εκατοντάδες δημοσιεύσεις, με έρευνα και διδασκαλία στο Πανεπιστήμιο Stanford.
 
Στην Ελλάδα, έξω από τη μικρή πανεπιστημιακή κοινότητα της Ιατρικής, ο Γιάννης Π.Α. Ιωαννίδης δεν είναι γνωστός. «Τη διεθνή αναγνωρισιμότητα στον επιστημονικό μου χώρο την απέκτησα στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Κατόπιν έφυγα στο εξωτερικό. Στην Ελλάδα δεν έχω γίνει γνωστός γιατί δεν έχω κάνει δημόσιες σχέσεις στη ζωή μου. Ίσως να φταίει και η εικονική πραγματικότητα στην οποία ζει η ελληνική πολιτική και επιστημονική ζωή. Υπάρχουν πανεπιστημιακοί που θεωρούνται στην Ελλάδα ηγέτες, φωστήρες. Όμως, διεθνώς δεν έχουν επιστημονική επιρροή, είναι παντελώς άγνωστοι. Ζουν μέσα στη “φούσκα” της ελληνικής πραγματικότητας, που ανακυκλώνει τους μέτριους», λέει σε μια πρόσφατη συνέντευξή του (από τις σπάνιες) στην εξαιρετική εφημερίδα Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ  και θυμάται την πρώτη του επαφή με τον συνδικαλισμό στην Ιατρική. «Πηγαίνοντας στη σχολή, περνούσα από μία καφετέρια με μπιλιάρδα. Εκεί ξόδευαν την ώρα τους πολλοί συμφοιτητές μου, που ήταν ενταγμένοι σε κομματικές νεολαίες. Θυμάμαι χαρακτηριστικά έναν, για τον οποίον κάποια χρόνια μετά μετείχα στο εκλεκτορικό σώμα που τον έκρινε για μία θέση λέκτορος στο πανεπιστήμιο. Ήμουν ο μόνος που έδωσα αρνητική ψήφο. Μετά από καιρό τον είδα βουλευτή. Οι καταστροφείς πήγαιναν να σώσουν τη χώρα! Ξέρετε, οι μέτριοι έχουν μεγάλη ανθεκτικότητα σε αυτές τις καταστάσεις και... κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει. Οι καλοί –και φυσικά όχι μόνον στο ελληνικό πανεπιστήμιο– τηρώντας τις αρχές τους είναι δύσκολο να ανεχθούν καταστάσεις αλαζονείας, ευτέλειας, αναξιοπρέπειας και στο τέλος “αποχωρούν”». 

Στην ίδια συνέντευξή του αναφέρθηκε και για την Ελληνική πολιτική σκηνή  της  Ελλάδος και οι απόψεις του ήταν συντριπτικές:   «Δεν θα μιλήσω για κόμματα, δεν ανήκω σε κανένα κόμμα, είμαι με οποιονδήποτε έχει να πει κάτι νέο και θα εργαστεί με υπευθυνότητα και επιστημονική τεκμηρίωση για να το υλοποιήσει. Με ενοχλεί η στάμπα. Αλλά βλέπω ότι η Δεξιά βρίσκεται σε μία κατάσταση αφασική. Από πλευράς δημιουργικότητας και οράματος βρίσκεται σε αρνητικές τιμές, ούτε καν μηδενικές. Το Κέντρο είναι ανύπαρκτο. Όσο για την Αριστερά, είναι από τους πιο εκφυλισμένους όρους, παρότι δυνητικά θα μπορούσε να είναι δύναμη ζωτικότητας και ανατροπής. Διακρίνω στην ελληνική Αριστερά τον ίδιο συνδικαλιστή που μου έκλεινε το αμφιθέατρο με καταλήψεις στα χρόνια της σχολής. Είμαι απογοητευμένος με την ελληνική πολιτική σκηνή, παρότι... ποιος μπορεί να πάψει να ελπίζει για το καλύτερο;» Πέστε τώρα αν έχει άδικο και αν δεν δακτυλοσκόπησε με απόλυτη σαφήνεια και ακρίβεια την μίζερη μας πολιτική πραγματικότητα. ...Σε ότι αφορά τα Ελληνικά πανεπιστήμια λέει: «Χαρακτηριστικό των ελληνικών ΑΕΙ είναι η ετερογένεια. Μπορεί να αντιμετωπίσεις καταστάσεις όπως αυτή που μου έτυχε, αλλά και ευγενέστατους ανθρώπους να σε εξυπηρετήσουν. Μπορεί να συναντήσεις παγκοσμίως κορυφαίους πανεπιστημιακούς και ολοκληρωμένα μηδενικά. Το πανεπιστήμιο είναι ισχυρό πεδίο εξουσίας και αποτυπώνει, σε μικρογραφία, εν πολλοίς όλο το κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι. Στην Ελλάδα αφήνουμε να βγουν στην επιφάνεια οι συνδικαλιστές, οι ποδοσφαιριστές, οι τραγουδιστές, αλλά όχι οι πραγματικά νέοι. Η χώρα που θα αναδείξει ανθρώπους με φρέσκο λόγο, οράματα και αξίες θα είναι πραγματικά κερδισμένη. Απορώ πώς δεν το έχουμε κατανοήσει εν μέσω μιας τέτοιας πολυεπίπεδης κρίσης που περνάει η χώρα. Οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες πάσχουν επίσης από διανοητική δυστοπία και μετριοκρατία, οπότε ο διεθνής συναγωνισμός είναι χαμηλός σήμερα: αν η Ελλάδα έδινε λόγο στους άξιους, θα βρισκόταν στην κορυφή και όχι ουραγός της Ευρώπης ».

Σύμφωνα με τη βάση επιστημονικών αναφορών Google Scholar, πάνω από 1.200 νέες αναφορές γίνονται κάθε μήνα στο έργο του στη βιβλιογραφία, μεγαλύτερος αριθμός από οποιονδήποτε έχει διατελέσει ποτέ καθηγητής ελληνικού ΑΕΙ. Φυσικά ο κορυφαίος αυτός επιστήμονας, όπως θα έχετε αντιληφθεί δεν εργάζεται πλέον στην  Ελλάδα, αλλά από το 2010  στις ΗΠΑ, στο Πανεπιστήμιο του Stanford ,  κατέχοντας την έδρα C.F. Rehnborg Πρόληψης Νοσημάτων, αφού προφανώς δεν ήταν τόσο ικανός να καταλάβει μία έδρα στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων!!! Πριν ακούσουμε τον ίδιο Δρ Γιάννη Ιωαννίδη να μιλά για την πνευματική σαπίλα και  διαφθορά της Ελλάδος, ιδού οι κυριότεροι σταθμοί  του μεγάλου και υπέροχου αυτού Έλληνα, ιατρού, καθηγητή, ερευνητή, διανοητή:

Οι σταθμοί του:

1965

Γεννιέται στη Νέα Υόρκη.

1984

Αποφοιτά πρώτος από το Κολλέγιο Αθηνών.

1990

Αποφοιτά πρώτος από την Ιατρική Αθηνών. Ειδίκευση σε παθολογία, λοιμωξιολογία, κλινική επιδημιολογία σε Harvard και Tufts.

1996

Πρόεδρος καθηγητής στο Johns Hopkins και μετά σε Tufts, Harvard και Imperial College.

2003
Καθηγητής στην Ιατρική Σχολή Ιωαννίνων.

2007

Ευρωπαϊκό βραβείο αριστείας.

2010

Το περιοδικό Τhe Atlantic τον χαρακτηρίζει ως τον πλέον τολμηρό επιστήμονα-διανοητή.

2010

Καταλαμβάνει την έδρα C.F. Rehnborg Πρόληψης Νοσημάτων στο Stanford.

Και να το βίντεο με την 16λεπτη διάλεξή του, αξίζει να το δείτε:  https://www.youtube.com/watch?v=KQtpEoS6W44